.

Σε αυτή τη σελίδα

Φωτοδυναμική θεραπεία

Χειρουργική εξαίρεση

Ακτινοθεραπεία

Χημειοθεραπεία

Ανοσοθεραπεία

Θεραπευτικές επιλογές ανά στάδιο

Θεραπευτικές επιλογές

Υπάρχουν διάφοροι τύποι θεραπείας για τους ασθενείς με καρκίνο της ουροδόχου κύστης.

Η φωτοδυναμική θεραπεία

Η φωτοδυναμική θεραπεία (PDT) χρησιμοποιεί ένα φωτοευαισθητοποιητή σε συνδυασμό με ένα laser που καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα. Ο φωτοευαισθητοποιητής δίνεται ενδοφλέβια και πηγαίνει και ενσωματώνεται στα καρκινικά κύτταρα. Όταν το laser στοχεύσει τον καρκίνο, ο φωτοευαισθητοποιητής στα καρκινικά κύτταρα συλλαμβάνει την ακτίνα από το laser, η οποία και σκοτώνει το κύτταρο. Η PDT φαίνεται ότι είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος για το ανθεκτικό Cis της κύστεως. Κλινικές μελέτες βρίσκονται σε εξέλιξη για να αποφασισθεί αν αυτή η θεραπεία είναι ανώτερη από τη θεραπεία με BCG ή τη χημειοθεραπεία. Η φωτοδυναμική θεραπεία προκαλεί μικρή βλάβη στους υγιείς ιστούς.

Χειρουργική 

Διουρηθρική Εκτομή επιφανειακού Όγκου Κύστεως (TUR-BΤ)

Ο όγκος εξαιρείται από το τοίχωμα της κύστης, υπό γενική αναισθησία, και το τραύμα καυτηριάζεται με τη χρήση διαθερμίας ( ήπια παροχή

ηλεκτρικής ενέργειας η οποία

μειώνει την αιμορραγία). Ο ιστός που αφαιρείται αποστέλλεται στον παθολογοανατόμο

για εξέταση και ταυτοποίηση. Μπορεί να επιλέξετε να μην χειρουργηθείτε, αλλά θα πρέπει να γνωρίζεται ότι σε αυτή τη περίπτωση ο καρκίνος να επεκταθεί σύντομα.

  • Συνήθως παραμένετε στο νοσοκομείο για 2-3 ημέρες
  • Είναι συχνό να υπάρχει ελαφρά αιμορραγία μετά την επέμβαση και για το λόγο αυτό θα τοποθετηθεί ένας καθετήρας κύστεως έτσι ώστε να βοηθήσει την παροχέτευση για 24- 36 ώρες.
  • Από τη στιγμή που μπορέσετε να ουρήσετε ελεύθερα μετά την αφαίρεση του καθετήρα και χωρίς την ύπαρξη σημαντικής αιμορραγίας, είστε ελεύθερος /η να επιστρέψετε σπίτι.
  • Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί να επανατοποθετηθεί ο ουροκαθετήρας.
  • Είναι πιθανό να παρατηρήσετε την ύπαρξη αίματος στα ούρα σας μέχρι και 6 εβδομάδες μετά την επέμβαση. Φυσιολογικά αυτό αποκαθίσταται πλήρως.

Όταν επιστρέψετε στο σπίτι

  • Θα αισθάνεστε κόπωση.
  • Πρέπει να πίνετε άφθονα υγρά ( περίπου 2 λίτρα ).
  • Μην σηκώνεται βάρη για 2 εβδομάδες μετά την επέμβαση
  • Ξεκινήστε μικρούς περιπάτους και αυξήστε το επίπεδο της δραστηριότητας σας σταδιακά
  • Μπορείτε να δοκιμάσετε την οδήγηση μία με δύο εβδομάδες μετά την επέμβαση εφόσον αισθάνεστε ικανοί για αυτό
  • Εάν δεν έχετε πόνο ή δυσφορία μπορείτε να οδηγείτε για μικρές αποστάσεις (ελέγξτε ότι μπορείτε να πατήσετε το φρένο απότομα σε περίπτωση ανάγκης χωρίς να αισθάνεστε πόνο)

Αν και οι επιπλοκές είναι σπάνιες πρέπει να γνωρίζεται τα προβλήματα που πιθανόν να προκύψουν

Θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας

  • Εάν έχετε σημαντική αιμορραγία στα ούρα η οποία φαίνεται να επιδεινώνεται παρά να βελτιώνεται
  • Εάν αισθάνεστε ότι έχετε πυρετό με συμπτώματα όπως της γρίπης (πιθανότητα ύπαρξης ουρολοίμωξης)
  • Εάν δεν μπορείτε να ουρήσετε καθόλου ή με μεγάλη δυσκολία

Μετεγχειρητικό πρόγραμμα παρακολούθησης

  • Συχνά η επέμβαση είναι η μόνη θεραπεία για τον επιφανειακό καρκίνο της ουροδόχου κύστεως. Ωστόσο θα απαιτηθεί στην συνέχεια και για το υπόλοιπο της ζωής σας να παρακολουθείστε με εξετάσεις όπως υπερηχογράφημα κύστεως , κυτταρολογικές ούρων, ενδοφλέβια πυελογραφία και κυστεοσκοπήσεων υπό τοπική αναισθησία. Αυτό συμβαίνει διότι ο καρκίνος της ουροδόχου κύστεως έχει την τάση να υποτροπιάζει στο ίδιο ή και σε διαφορετικά σημεία του τοιχώματος, ιδιαίτερα στα πρώτα δύο χρόνια μετά την αφαίρεση του. Η πρώτη κυστεοσκόπηση θα πραγματοποιηθεί 3 μήνες μετά την επέμβαση και η συχνότητα της επανάληψης της εξαρτάται από το αποτέλεσμα της ιστολογικής εξέτασης.
  • Συχνά μπορεί να απαιτηθεί συμπληρωματική θεραπεία με τη μορφή ενδοκυστικών εγχύσεων φαρμάκων που έχουν σκοπό την μείωση της πιθανότητας επανεμφάνισης της νόσου.
  • Το αποτέλεσμα της ιστολογικής εξέτασης θα τα συζητήσετε με τον ουρολόγο σας και έναν ογκολόγο, περίπου 15 μέρες μετά την επέμβαση, οπότε και θα πάρετε τα αποτελέσματα της βιοψίας. Σε αυτή τη στιγμή θα πρέπει να σχεδιαστεί όποια πιθανή περαιτέρω αγωγή ή το χρονοδιάγραμμα παρακολούθησης.

Ριζική κυστεκτομή :

Αν ένας όγκος έχει προσβάλει μεγάλη περιοχή της κύστεως, μπορεί να είναι απαραίτητη μια εκτεταμένη χειρουργική επέμβαση με εξαίρεση ολόκληρης της κύστης. Σήμερα τα καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται με τη χειρουργική θεραπεία, κατά την οποία αφαιρείται η κύστης με τον

προστάτη και τις σπερματοδόχες κύστεις στους άνδρες ενώ στις γυναίκες αφαιρούνται η μήτρα, οι ωοθήκες, και μέρος του κόλπου (ριζική κυστεκτομή) και γίνεται είτε αντικατάσταση της κύστεως με τη δημιουργία νέας κύστεως από τμήμα εντέρου ώστε ο ασθενής να ουρεί φυσιολογικά ή σε περιπτώσεις που αυτό δεν είναι εφικτό γίνεται εκτροπή των ούρων στο κοιλιακό τοίχωμα και τα ούρα συλλέγονται σε ειδικό σάκο (ουροστομία).

Τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά εφόσον η εγχείρηση γίνει στα αρχικά στάδια. Σε προχωρημένα

στάδια, ή σε περιπτώσεις που ο ασθενής αρνείται την εγχείρηση ή δεν μπορεί να χειρουργηθεί για άλλους λόγους (μεγάλη ηλικία, συνύπαρξη άλλων νόσημάτων που απαγορεύουν την επέμβαση) μπορεί να υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία ή/και χημειοθεραπεία.

Μερική κυστεκτομή :

Αφαίρεση μόνο του τμήματος του τοιχώματος, στο οποίο βρίσκετε ο καρκίνος, το οποίο όμως πρέπει να περιβάλλεται από επαρκές τμήμα υγιούς, χωρίς καρκίνο τοιχώματος (μερική κυστεκτομή). Αυτός ο τύπος χειρουργικής επέμβασης δεν απαιτεί εκτροπή των ούρων (ουροστομία) αλλά έχει μεγαλύτερες πιθανότητες υποτροπής (επανεμφάνισης) του όγκου. Αυτή η χειρουργική επέμβαση θα χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με ακτινοθεραπεία και θα πραγματοποιηθεί όταν ο ασθενής δεν μπορεί λόγω της κλινικής του κατάστασης ή δεν θέλει, να υποβληθεί σε ριζική κυστεκτομή.

Ακόμη και αν ο γιατρός αφαιρέσει όλο το καρκίνο που μπορεί να δει κατά τη στιγμή της χειρουργικής επέμβασης, σε ορισμένους ασθενείς πρέπει να χορηγηθεί χημειοθεραπεία μετά τη χειρουργική επέμβαση με σκοπό να εξουδετερώσει όλα τα καρκινικά κύτταρα που πιθανόν έχουν απομείνει.

Ακτινοθεραπεία

Η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιεί υψηλής ενέργειας ακτίνες πού στοχεύουν τον καρκίνο με σκοπό να σκοτώσουν τα καρκινικά κύτταρα.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί:

-πριν από την χειρουργική επέμβαση με σκοπό να περιορίσει την έκταση του όγκου, έτσι ώστε να είναι ευκολότερη και αποτελεσματικότερη η χειρουργική του εξαίρεση

-μετά από τη χειρουργική επέμβαση με σκοπό να εξουδετερώσει οποιαδήποτε καρκινικά κύτταρα μπορεί να έχουν παραμείνει στη περιοχή

-μπορεί να δοθεί μαζί με τη χημειοθεραπεία και τέλος

-μπορεί να δοθεί ως παρηγορητική θεραπεία, δηλαδή με σκοπό την αντιμετώπιση συμπτωμάτων που δημιουργούνται από τη νόσο όπως αιμορραγία ή απόφραξη.

Η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιείται και στις αποκαλούμενες τεχνικές διατήρησης της

ουροδόχου κύστης, όταν δηλαδή η αντιμετώπιση γίνεται με σκοπό να διατηρηθεί η κύστη και να

αποφευχθεί η στομία. Σε αυτές τις περιπτώσεις χορηγείται μαζί με χημειοθεραπεία. Βασική προϋπόθεση ενός προγράμματος διατήρησης της κύστης είναι η εκτεταμένη διουρηθρική εξαίρεση.

Είναι σημαντική η σωστή επιλογή των κατάλληλων ασθενών για διατήρηση της κύστης. Τα χαρακτηριστικά των ασθενών αυτών είναι :

  • Ο καρκίνος να έχει ιστολογικό τύπο μεταβατικού επιθηλίου
  • Ο όγκος να είναι μικρότερος από 5 εκατοστά
  • Ο όγκος να είναι Τ2 (διήθηση του μυϊκού τοιχώματος) ή Τ3α (μικροσκοπική διήθηση περικυστικών ιστών, δηλαδή πέραν του μυϊκού ιστού)
  • Έλλειψη συνύπαρξης insitu καρκινώματος
  • Απουσία υδρονέφρωσης
  • Απουσία λεμφαδενικών και απομακρυσμένων μεταστάσεων
  • Φυσιολογική λειτουργία της κύστης πριν από τη θεραπεία

Τα πρωτόκολλα διατήρησης θα πρέπει να θεωρηθούν σαν εναλλακτική θεραπεία και να εφαρμόζονται σε ασθενείς αυξημένου διεγχειρητικού κινδύνου (σοβαρά συνοδά νοσήματα), και σε ασθενείς που αρνούνται τη κυστεκτομή. Χρειάζεται προηγούμενη συζήτηση και ενημέρωση του ασθενούς τόσο για τα οφέλη όσο και για τους κινδύνους.

Παρενέργειες

Οι παρενέργειες που μπορεί να παρουσιάσετε θα εξαρτηθούν από τον τρόπο ακτινοβόλησης και το μηχάνημα που θα χρησιμοποιηθεί (δηλαδή εάν είναι νεότερης ή παλαιότερης τεχνολογίας), τη δόση της ακτινοβολίας που θα σας χορηγηθεί και το εάν λάβατε ή λαμβάνεται ταυτόχρονα και άλλες θεραπείες, όπως χημειοθεραπεία.

Πριν από την έναρξη της ακτινοθεραπείας, ρωτήστε το γιατρό σας για το ποιες συγκεκριμένες παρενέργειες μπορεί να παρουσιάσετε και πώς μπορείτε να τις αντιμετωπίσετε ή να τις αποφύγετε.

Οι παρενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν:

--Ερεθισμό της ουροδόχου κύστης (ακτινική κυστίτιδα) με αυξημένη ανάγκη για ούρηση, αίσθημα πόνου ή καψίματος κατά την ούρηση, αίμα στα ούρα.

--Ερεθισμό του εντέρου με κοιλιακό πόνο και διάρροια.

--Κόπωση (κύριο χαρακτηριστικό αυτής της κόπωσης είναι ότι δε θα αισθανθείτε καλύτερα ακόμα και με αρκετή ξεκούραση).

--Ενδέχεται να παρουσιάσετε έναν ήπιο ερεθισμό του δέρματος, σαν ηλιακό έγκαυμα.

--Η ακτινοβολία δεν θα σας κάνει να χάσετε το μαλλιά σας, αλλά σίγουρα θα υπάρξει τριχόπτωση στην ηβική περιοχή, δηλαδή στο σημείο που η ακτινοβολία είχε ως στόχο.

--Σε μερικούς ασθενείς μπορεί επίσης να παρουσιαστούν σεξουαλικές παρενέργειες. Οι γυναίκες μπορεί να εμφανίσουν κολπική ξηρότητα ενώ

μερικοί άνδρες μπορεί να παρουσιάσουν μια παροδική στυτική δυσλειτουργία. Συζητήστε το με το γιατρό σας, καθώς μπορεί να σας προτείνει φάρμακα που θα βοηθήσουν.

Μερικές φορές τα συμπτώματα δεν εμφανίζονται μέχρι να τελειώσει η θεραπεία. Μερικοί άνθρωποι δεν παρουσιάζουν σχεδόν καθόλου συμπτώματα ενώ άλλοι θα παρουσιάσουν τόσο έντονα συμπτώματα που ίσως χρειαστεί μεταβολή της αγωγής. Ενημερώστε τον ιατρό σας για οποιαδήποτε παρενέργεια παρουσιάσετε καθώς αυτός είναι σε θέση να σας προτείνει πρακτικούς ή φαρμακευτικούς τρόπους αντιμετώπισης.

Η φροντίδα του εαυτού σας κατά τη διάρκεια της ακτινοθεραπείας

--να ξεκουράζεστε όσο αισθάνεστε ότι το χρειάζεστε κατά τη διάρκεια της θεραπείας. (δείτε στο τμήμα μας «παρενέργειες της θεραπείας» την αντιμετώπιση της κόπωσης)

--Ακολουθήστε τις οδηγίες του γιατρού σας.

--Ρωτήστε ξανά και ξανά εάν δεν είστε σίγουροι ότι καταλάβατε καλά αυτά που σας εξήγησε ο ιατρός σας, για τη θεραπεία και τις παρενέργειες.

--Ενημερώστε το γιατρό σας για τυχόν φάρμακα ή βιταμίνες που παίρνετε.

--Κάντε μια ισορροπημένη διατροφή. Είναι πιθανό η γεύση σας να έχει αλλάξει, συνήθως από τη προηγηθείσα χημειοθεραπεία, οπότε προσαρμόστε τη δίαιτα σας στα νέα δεδομένα. Εάν αντιμετωπίζετε δυσκολία να φάτε, ενημερώσετε το γιατρό σας, ο οποίος είναι σε θέση να σας βρει λύσεις.

--Φροντίστε το δέρμα που εκτίθεται στην ακτινοβολία με ιδιαίτερη φροντίδα. Αποφύγετε το πολύ ζεστό ή πολύ κρύο νερό, και χρησιμοποιήστε ενυδατικές κρέμες και αφρόλουτρα που σας έχει προτείνει ο ιατρός σας.

--Κατά τον καθαρισμό της περιοχής που ακτινοβολείται, χρησιμοποιήστε μόνο νερό και ένα ουδέτερο, μη αρωματικό σαπούνι και μην τρίβετε την περιοχή αλλά σκουπίστε την απαλά.

Η αντιμετώπιση του καρκίνου χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και υπομονή από εσάς. Μιλήστε με φίλους, την οικογένεια σας, τον ογκολόγο σας αλλά και ομάδες υποστήριξης.

Θα αισθανθείτε σίγουρα πιο χαλαροί και ήρεμοι εάν έρθετε σε επαφή και μιλήσετε με ανθρώπους που έχουν περάσει ότι εσείς περνάτε τώρα.

Μην φοβάστε να ζητήσετε βοήθεια.

Χημειοθεραπεία

Χημειοθεραπεία είναι η χορήγηση κυτταροτοξικών φαρμάκων για την αντιμετώπιση των καρκινικών νοσημάτων. (βλέπε το τμήμα μας «

χημειοθεραπεία» και "παρενέργειες της χημειοθεραπείας")

Στο καρκίνο της ουροδόχου κύστης η χημειοθεραπεία μπορεί να χορηγηθεί είτε προεγχειρητικά (νεοεπικουρική θεραπεία) είτε μετεγχειρητικά (επικουρική θεραπεία) εφόσον υπάρχει ένδειξη για χειρουργική εξαίρεση του όγκου. Μπορεί ακόμα να χορηγηθεί σε συνδυασμό με ακτινοθεραπεία εάν ο όγκος δεν μπορεί να εξαιρεθεί χειρουργικά αλλά και ως μοναδική θεραπεία σε προχωρημένη, μεταστατική νόσο.

Ο τρόπος επομένως που δίνεται η χημειοθεραπεία εξαρτάται από τον τύπο και το στάδιο του καρκίνου που αντιμετωπίζεται.

Η προεγχειρητική (νεοεπικουρική) χημειοθεραπεία ενδείκνυται σε ασθενείς με νόσο που διηθεί το τοίχωμα της κύστης (Τ2-Τ4α). Το σκεπτικό της χορήγησης της πριν τη κυστεκτομή είναι η προσπάθεια να μειώσει την έκταση και το μέγεθος του όγκου αλλά και η έγκαιρη αντιμετώπιση της μικρομεταστατικής νόσου, δηλαδή των μεταστάσεων που θεωρητικά υπάρχουν αλλά δεν μπορούν να εξακριβωθούν με τις σημερινές απεικονιστικές μεθόδους.

Επομένως η έγκαιρη έναρξη της χημειοθεραπείας, η καλύτερη ανοχή σε αυτή με μικρότερη τοξικότητα, η καλύτερη συμμόρφωση των ασθενών αλλά και η δυνατότητα της να μειώσει την έκταση και το μέγεθος του όγκου με φυσικό επακόλουθο μια πιο αποτελεσματική και μικρότερης έκτασης χειρουργική εξαίρεση με πιθανότερη την αποφυγή ουρητηροστομίας ή τη διατήρηση της ουροδόχου κύστης, είναι τα βασικά πλεονεκτήματα της. Βασικό μειονέκτημά της είναι η καθυστέρηση της τοπικής θεραπείας (χειρουργική εξαίρεση) ιδιαίτερα σε μια πιθανή μη ικανοποιητική ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία.

Υπάρχουν μελέτες με σαφείς αναφορές βελτίωσης της ολικής επιβίωσης με την εφαρμογή εισαγωγικής χημειοθεραπείας σε ασθενείς με όγκους Τ2 και Τ3

Η μετεγχειρητική (επικουρική) χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται μετά τη κυστεκτομή σε ασθενείς με Τ3-Τ4α και/ή με θετικούς λεμφαδένες αλλά χωρίς μεταστατική νόσο σε άλλα όργανα με στόχο να καθυστερήσει την υποτροπή (επανεμφάνιση της νόσου). Τα βασικά πλεονεκτήματα αυτής είναι ότι η σταδιοποίηση γίνεται βάση των χειρουργικών ευρημάτων και είναι σαφώς πιο αξιόπιστη και δεν καθυστερεί η χειρουργική εξαίρεση του όγκου. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα είναι ότι πιθανώς χάνεται η ευκαιρία να διατηρηθεί η ουροδόχος κύστη ενώ καθυστερεί και η αντιμετώπιση της μικρομεταστατικής νόσου.

Υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις για το όφελος της μετεγχειρητικής χημειοθεραπείας.

Σε μελέτες φαίνεται ότι πιθανόν ωφελούνται ασθενείς υψηλού κινδύνου υποτροπής, δηλαδή ασθενείς με: θετικά όρια εκτομής (στη τομή του χειρουργού υπάρχουν καρκινικά κύτταρα), παρουσία διηθημένων λεμφαδένων, επέκταση της νόσου και πέραν της κύστης (pT3-4).

Δεν είναι διευκρινισμένος ο ακριβής αριθμός των απαιτούμενων χημειοθεραπευτικών κύκλων. Συστήνονται 4-6 κύκλοι.

Τα πιο δραστικά χημειοθεραπευτικά φάρμακα για τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης είναι :

Σισπλατίνη, Γεμσιταβίνη, Δοξορουβικίνη, Κυκλοφοσφαμίδη, Δοσεταξέλη, Πακλιταξέλη.

Τέσσερα είναι τα βασικά χημειοθεραπευτικά σχήματα που χρησιμοποιούνται στον καρκίνο της ουροδόχου κύστης:

-CG : σισπλατίνη την πρώτη ημέρα και γεμσιταβίνη την 1η, 8η, και 15η ,ημέρα σε κύκλους κάθε 28 ημέρες ή την 1η και 8η ημέρα κάθε 21 ημέρες, για 6 φορές.

Σισπλατίνη 70 mg/m2 (μέρα 1) iv

Γεμσιταβίνη 1000 mg/m2 (μέρες 1, 8, 15), iv Κάθε 28 μέρες

-MVAC: μεθοτρεξάτη, βινβλαστίνη, δοξορουβικίνη και σισπλατίνη κάθε 14 ημέρες για 8 φορές.

Μεθοτρεξάτη 30 mg/m2 (μέρες 1, 15, 22), iv

Βινβλαστίνη 3 mg/m2 (μέρες 1, 15, 22), iv

Δοξορουβικίνη 30 mg/m2 (μέρα 2), iv ή Επιρουβικίνη 50mg/m2, iv

Σισπλατίνη 70 mg/m2 (μέρα 2), iv

Κάθε 28 μέρες

-PAC

Σισπλατίνη 100 mg/m2 (μέρα 2), iv

Δοξορουβικίνη 50 mg/m2 (μέρα 1), iv

Κυκλοφοσφαμίδη 650 mg/m2 (μέρα 1), iv

Κάθε 28 μέρες

-CMV

Σισπλατίνη 70 mg/m2 (μέρα 2), iv

Μεθοτρεξάτη 30 mg/m2 (μέρες 1, 8), iv

Βινβλαστίνη 4 mg/m2 (μέρες 1, 8), iv

Κάθε 28 μέρες

Ο συνδυασμός Σισπλατίνη-γεμσιταβίνη απέδειξε ισοδυναμία με τον συνδυασμό MVAC και προτιμάται λόγω μικρότερης τοξικότητας

Σε αντένδειξη χορήγησης Σισπλατίνη μπορεί εναλλακτικά να χορηγηθεί Καρβοπλατίνη, αν και έχει δείξει μικρότερη δραστικότητα.

Σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια μπορεί εναλλακτικά να χορηγηθεί Καρβοπλατίνη (Carboplatin) αντί για πλατίνα ή Πακλιταξέλη μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό με Γεμσιταβίνη.

Αναλυτικά τα φάρμακα, οι παρενέργειές τους και η αντιμετώπιση αυτών περιγράφονται στο τμήμα που ασχολείται με τη "χημειοθεραπεία".

Ανοσοθεραπεία 

Η ανοσοθεραπεία αποτελεί μια νέα κατηγορία θεραπείας κατά του καρκίνου που δρα αξιοποιώντας και ενισχύοντας τη φυσιολογική ικανότητα

του ανοσοποιητικού μας συστήματος στην καταπολέμηση του καρκίνου ενώ φαίνεται να είναι η πιο ελπιδοφόρα νέα προσέγγιση για τη θεραπεία της νόσου.

Η ανοσοθεραπεία με atezolizumab (Tecentriq, Genentech) έχει εγκριθεί από την Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) για χρήση πρώτης γραμμής στη θεραπεία του μεταστατικού καρκίνου του ουροθηλίου (mUC) σε ασθενείς που δεν μπορούν να υποβληθούν σε θεραπεία με σισπλατίνη.

Πρόκειται για ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών με ουροθηλιακό καρκίνο αφού σχεδόν το ήμισυ όλων των ατόμων με προχωρημένη μορφή της νόσου δεν μπορούν να λάβουν χημειοθεραπεία με σισπλατίνη ως αρχική θεραπεία λόγω των παρενεργειών της ή λόγω της κλινικής τους κατάστασης.

Αυτή είναι μια επέκταση των ενδείξεων για την ατεζολιζουμάμπη, η οποία έχει ήδη εγκριθεί για χρήση δεύτερης γραμμής σε ασθενείς με τοπικά προχωρημένο ή μεταστατικό  ουροθηλιακό καρκίνωμα που εμφάνισαν εξέλιξη της νόσου κατά τη διάρκεια ή μετά από χημειοθεραπεία που περιείχε πλατίνη.

Δύο ακόμα φάρμακα ανοσοθεραπείας βρίσκονται σε κλινικές δοκιμές για τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης, το nivolumab (Opdivo, Bristol-Myers Squibb) και το pembrolizumab (Keytruda, Merck & Co). Και τα τρία φάρμακα δρουν με ανάλογο τρόπο (στο μονοπάτι προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου) και οι ειδικοί ερευνητές αλλά και οι κλινικοί ογκολόγοι πιστεύουν ότι βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή στην αντιμετώπιση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της πρώτης μελέτης φάνηκε πως 1 στους 4 περίπου ασθενείς επωφελήθηκε από τη θεραπεία με atezolizumab με το 7% των ασθενών να παρουσιάζει πλήρη ανταπόκριση (δηλαδή εξαφάνιση της νόσου) και το 17% να παρουσιάζει μερική ανταπόκριση (δηλαδή μείωση της νόσου).

Επί του παρόντος διεξάγεται επιβεβαιωτική μελέτη φάσης 3 (IMvigor211), στην οποία η ατεζολιζουμάμπη συγκρίνεται με τη χημειοθεραπεία σε πρώτης γραμμής και δεύτερης γραμμής θεραπεία.

Σήμερα η ατεζολιζουμάμπη μπορεί να χορηγηθεί στην Ελλάδα σε ασθενείς με ουροθηλιακό καρκίνο είτε ως θεραπεία πρώτης γραμμής (σε ασθενείς δηλαδή που δεν έχουν λάβει πλατίνα ή σε δεύτερης ή τρίτης γραμμής (σε ασθενείς δηλαδή που έχουν λάβει μια ή δύο διαφορετικές θεραπείες και οι οποίες απέτυχαν).

(Περισσότερες πληροφορίες γύρω από τα φάρμακα αυτά, τις παρενέργειες και την αντιμετώπιση τους διαβάστε στο τμήμα μας "ανοσοθεραπεία" και "φάρμακα ανοσοθεραπείας")

Θεραπευτικές επιλογές ανά στάδιο

Θεραπεία του επιφανειακού καρκίνου (στάδιο 0 - θηλώδες καρκίνωμα και καρκίνωμα insitu)

Επειδή οι όγκοι αυτοί σε μεγάλο ποσοστό που φθάνει και το 80% υποτροπιάζουν ο σκοπός της θεραπείας είναι αφ ενός να αφαιρεθεί ο όγκος και αφ ετέρου να προφυλάξουμε τον ασθενή από τις υποτροπές αλλά και από τον κίνδυνο να μεταπέσει σε διηθητικό. Γίνεται εκτομή του όγκου με ειδικό μηχάνημα που εισάγεται δια μέσου της ουρήθρας (διουρηθρική). Αφαιρούμε από το σημείο της βάσεως του όγκου και τμήμα του μυϊκού τοιχώματος με σκοπό να δούμε εάν υπάρχει διήθηση του μυϊκού χιτώνα της κύστεως. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούμε και τα Laser για την καταστροφή των όγκων. Εν συνεχεία για την προφύλαξη του ασθενούς από τον κίνδυνο των υποτροπών γίνεται έγχυση στην κύστη κυτταροστατικών φαρμάκων ανά τακτά χρονικά διαστήματα Ο ασθενής υποβάλλεται σε έλεγχο με κυστεοσκόπηση για αρκετά χρόνια. Περίπου το 60-80% των ασθενών με επιφανειακό όγκου υποτροπιάζει (επανεμφανίζεται) σαν επιφανειακός και ένα 10-15% των επιφανειακών όγκων θα μεταπέσει σε διηθητικό. Οι επιλογές επομένως, με σειρά συχνότητας, είναι:

  • Διουρηθρική εκτομή με θερμοκαυτηρίαση.
  • Διουρηθρική εκτομή με θερμοκαυτηρίαση ακολουθούμενη από ενδοκυστική θεραπεία.
  • Τμηματική κυστεκτομή.
  • Ριζική κυστεκτομή .
  • Στα πλαίσια κλινικών δοκιμών φωτοδυναμική θεραπεία.
  • Στα πλαίσια κλινικών δοκιμών θεραπεία με βιολογικούς παράγοντες.

Στάδιο Ι (Τ1 Ν0 Μ0)

Η θεραπεία του καρκίνου της ουροδόχου κύστης σταδίου Ι μπορεί να περιλαμβάνει, με σειρά συχνότητας, τα ακόλουθα:

  • Διουρηθρική εκτομή με θερμοκαυτηρίαση .
  • Διουρηθρική εκτομή με θερμοκαυτηρίαση ακολουθούμενη από ενδοκυστική θεραπεία .
  • Τμηματική ή ριζική κυστεκτομή.
  • Ακτινοθεραπεία.

Στάδιο ΙΙ (Τ2 Ν0 Μ0)

Η θεραπεία του καρκίνου της ουροδόχου κύστης σταδίου ΙΙ μπορεί να περιλαμβάνει, με σειρά συχνότητας, τα ακόλουθα:

  • Ριζική κυστεκτομή  με ή χωρίς χειρουργική εξαίρεση των πυελικών λεμφαδένων ακολουθούμενη ή όχι από
    χημειοθεραπεία.
  • Συνδυασμός νεοεπικουρικής χημειοθεραπείας με ριζική κυστεκτομή.
  • Εξωτερική ακτινοθεραπεία σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία.
  • Βραχυθεραπεία πριν ή μετά από θεραπεία με εξωτερική ακτινοβολία.
  • Διουρηθρική εκτομή με θερμοκαυτηρίαση .
  • Τμηματική κυστεκτομή .

Στάδιο ΙΙΙ (Τ3-Τ4a Ν0 Μ0)

Η θεραπεία του καρκίνου της ουροδόχου κύστης σταδίου ΙΙΙ μπορεί να περιλαμβάνει, με σειρά συχνότητας, τα ακόλουθα:

  • Ριζική κυστεκτομή  με ή χωρίς χειρουργική εξαίρεση των πυελικών λεμφαδένων ακολουθούμενη ή όχι από χημειοθεραπεία.
  • Συνδυασμός προεγχειρητικής χημειοθεραπείας με ριζική κυστεκτομή.
  • Εξωτερική ακτινοθεραπεία σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία.
  • Εξωτερική ακτινοθεραπεία με βραχυθεραπεία.
  • Τμηματική κυστεκτομή .

Στάδιο IV (Τ4b ή οποιοδήποτε Τ με θετικούς λεμφαδένες ή Μ1)

Η θεραπεία του καρκίνου της ουροδόχου κύστης σταδίου IV μπορεί να περιλαμβάνει, με σειρά συχνότητας, τα ακόλουθα:

  • Ριζική κυστεκτομή  με χειρουργική εξαίρεση των πυελικών λεμφαδένων ακολουθούμενη από χημειοθεραπεία.
  • Εξωτερική ακτινοθεραπεία (η οποία μπορεί να είναι παρηγορητική δηλαδή με σκοπό την ανακούφιση από τα συμπτώματα και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής).
  • Εκτροπή ούρων ως παρηγορητική θεραπεία για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής.
  • Κυστεκτομή με αφαίρεση όσο το δυνατόν περισσότερου όγκου σαν παρηγορητική θεραπεία για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής.
  • Χημειοθεραπεία μόνη της ή μετά από τοπική θεραπεία (χειρουργική επέμβαση ή ακτινοθεραπεία).
  • Χημειοθεραπεία στα πλαίσια μιας κλινικής μελέτης.

Σε κάθε στάδιο, το ποιά ακριβώς θεραπεία θα ακολουθήσει ο ογκολόγος σας εξαρτάται τόσο από παράγοντες της νόσου όπως η επιθετικότητα, το μέγεθος, η εξάπλωση του όγκου όσο και από τη γενική κατάσταση της υγείας σας αλλά και την προσωπική σας επιθυμία, αφού ο ογκολόγος μαζί με τον ουρολόγο σας εξηγήσουν με κάθε λεπτομέρεια τα υπέρ και τα κατά, τις παρενέργειες και τις επιπτώσεις της κάθε μίας αλλά και το πια ταιριάζει καλύτερα στη δική σας περίπτωση και για ποιο λόγο.