.

Σε αυτή τη σελίδα

Ο μη-Μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα

Ερωτήσεις που πρέπει να υποβάλετε στον ογκολόγο σας

-Ποιες θεραπείες περιλαμβάνονται στην αντιμετώπιση της δικής μου κατάστασης;

-Ποιοι είναι οι κίνδυνοι και ποια τα οφέλη από αυτές τις θεραπείες;

-Η ηλικία μου, η γενική κατάσταση της υγείας μου και το στάδιο της νόσου θα επηρεάσουν τις επιλογές μας στη θεραπεία;

-Πρέπει να υποβληθώ οπωσδήποτε σε θεραπεία ;

-Που θα κάνω τη θεραπεία; Θα πρέπει να παραμένω στο νοσοκομείο και για πόσο χρονικό διάστημα;

-Χρειάζεται να κάνω κάποια προετοιμασία πριν έρθω να λάβω τη θεραπεία μου; Θα συνεχίσω να παίρνω τα φάρμακα που έπαιρνα για άλλες παθήσεις;

-Μήπως πρέπει να δώσει κάποιος δικός μου άνθρωπος αίμα ώστε να υπάρχει διαθέσιμο σε περίπτωση που χρειαστώ μετάγγιση;

-Πότε θα ξεκινήσω τη θεραπεία και πόσο θα διαρκέσει;

-Πόσο θα στοιχίσει;

-Ποια είναι η πιθανότητα να εξαφανιστεί τελείως ο δική μου νόσος;

-Ποια είναι η πιθανότητα να επανεμφανιστεί ο καρκίνος μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας μου; Υπάρχει και ποια είναι η πιθανότητα να μην ανταποκριθεί καθόλου η νόσος μου στη θεραπεία;

-Τι πρέπει να προσέχω κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου; Υπάρχουν συμπτώματα που χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή ;

-Μπορώ να συνεχίσω της δραστηριότητες μου και τη δουλειά μου κατά τη διάρκεια της θεραπείας; Εάν όχι πότε θα μπορώ να επιστρέψω στη καθημερινότητα μου;

-Τι πρέπει να κάνω μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας μου;

-Υπάρχουν ομάδες στήριξης στις οποίες μπορώ να απευθυνθώ;

Η απόφαση για τη χορήγηση της θεραπείας

Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της θεραπείας

Πολλοί άνθρωποι είναι φοβισμένοι στην ιδέα της θεραπείας κατά του καρκίνου, ιδίως λόγω των παρενεργειών που μπορεί να προκύψουν. Ωστόσο, αυτές μπορούν συνήθως να ελεγχθούν αποτελεσματικά, με βοηθητικά φάρμακα σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό ασθενών.

Η θεραπεία μπορεί να δοθεί για διαφορετικούς λόγους, και τα πιθανά οφέλη θα ποικίλλουν ανάλογα με τη κατάσταση σας. Σε άτομα με πρώιμου σταδίου (στάδια I-II) καρκίνο του πνεύμονα, η χειρουργική επέμβαση μπορεί μερικές φορές να γίνει με στόχο την ίαση από τον καρκίνο. Οι πρόσθετες θεραπείες, χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία, ακολουθούν προκειμένου να περιορίσουν τον κίνδυνο υποτροπής (επανεμφάνισης) της νόσου.

Εάν ο καρκίνος είναι σε πιο προχωρημένο στάδιο η θεραπεία δίνεται με σκοπό να επιμηκύνει την επιβίωση, να σταθεροποιήσει τη νόσο, να βελτιώσει τα συμπτώματα και την ποιότητας ζωής. Ωστόσο, για ορισμένους ανθρώπους σε αυτή την κατάσταση η θεραπεία δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα επί του καρκίνου, και θα υποστούν τις παρενέργειες χωρίς κανένα όφελος.

Λήψη αποφάσεων για τη θεραπεία

Εάν η θεραπεία στοχεύει να θεραπεύσει τον καρκίνο σας, η απόφαση για το εάν θα υποβληθείτε σ αυτή ή όχι δεν είναι δύσκολη. Ωστόσο, εάν ο σκοπός της θεραπείας είναι ο έλεγχος του καρκίνου του για κάποιο χρονικό διάστημα, μπορεί να είναι πιο δύσκολο να αποφασίσετε εάν πρέπει να προχωρήσετε σε αυτή ή όχι.

Η λήψη αποφάσεων σχετικά με τη θεραπεία σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πάντα δύσκολη, και μπορεί να χρειαστεί να συζητήσετε αρκετά με τον ογκολόγο σας εάν επιθυμείτε να συνεχίσετε με τη θεραπεία. Εάν επιλέξετε να μην υποβληθείτε σε αυτή υπάρχει πάντα η δυνατότητα να σας δοθεί υποστηρικτική (παρηγορητική) φροντίδα, με στόχο απλά και μόνο τον έλεγχο των συμπτωμάτων.

Αν δύο θεραπείες είναι εξίσου αποτελεσματικές για τον τύπο και το στάδιο του καρκίνου, ο ογκολόγος σας μπορεί να σας ζητήσει να συμμετέχετε στη λήψη της τελικής απόφασης. Εάν αυτό σας ζητηθεί, βεβαιωθείτε ότι έχετε αρκετές πληροφορίες για τις διάφορες επιλογές, και τις πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες, έτσι ώστε να μπορείτε να αποφασίσετε για την κατάλληλη θεραπεία για εσάς.

Η σημασία των ερωτήσεων

Θυμηθείτε να κάνετε ερωτήσεις για οτιδήποτε δεν καταλαβαίνετε ή αισθάνεστε ότι σας ανησυχεί.

Αν έχετε οποιαδήποτε απορία σχετικά με τη θεραπεία σας, μην διστάσετε να ρωτήσετε τον ογκολόγο σας.  Βοηθά συχνά να κάνετε μια λίστα με ερωτήσεις και να έχετε έναν στενό συγγενή ή φίλο μαζί σας.

Η συναίνεση σας για τη θεραπεία

Πριν κάνετε οποιαδήποτε θεραπεία, ο ογκολόγος σας πρέπει να σας εξηγήσει τους στόχους της συγκεκριμένης θεραπείας. Ίσως χρειαστεί να υπογράψετε ένα έντυπο με το οποίο θα δίνετε την άδειά σας (συναίνεση) ώστε να προχωρήσετε στη θεραπεία. Συχνότερα η συναίνεση θα είναι προφορική. Καμία ιατρική θεραπεία δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη δική σας συναίνεση. Ο ιατρός προτείνει, εσείς αποδέχεστε ή απορρίπτετε. Πριν σας ζητηθεί να υπογράψετε ένα έντυπο ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας με οποιοδήποτε τρόπο για οποιαδήποτε θεραπεία, θα πρέπει να σας έχει δοθεί πλήρης πληροφόρηση σχετικά με:

• το είδος και την έκταση της θεραπείας

• τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της θεραπείας

• οποιεσδήποτε άλλες θεραπείες είναι διαθέσιμες

• τυχόν σημαντικοί κίνδυνοι ή παρενέργειες από τη θεραπεία.

Φέρτε μαζί σας ένα φίλο ή συγγενή

Αν δεν καταλαβαίνετε τι σας έχουν πει, ρωτήστε ξανά και ξανά ώστε να μπορέσει ο ογκολόγος σας να το εξηγήσει καλύτερα. Μερικές θεραπείες για τον καρκίνο είναι πολύπλοκες, έτσι ώστε να χρειάζονται επανειλημμένες εξηγήσεις. Είναι συχνά μια καλή ιδέα να έχετε έναν φίλο ή έναν συγγενή μαζί σας όταν ο ογκολόγος σας εξηγεί τη θεραπεία. Αυτό μπορεί να σας βοηθήσει να θυμηθείτε περισσότερες λεπτομέρειες από τη συζήτηση. Μπορεί επίσης να βρείτε χρήσιμο το να γράψετε μια λίστα με ερωτήσεις πριν πάτε στο ραντεβού σας με τον ογκολόγο σας αλλά και να κρατάτε σημειώσεις κατά τη διάρκεια της συζήτησης μαζί του.

Κάντε ερωτήσεις και ζητήστε περισσότερο χρόνο, αν το χρειάζεστε

Οι ασθενείς συχνά αισθάνονται ότι το προσωπικό του νοσοκομείου είναι πολύ απασχολημένο για να απαντήσει στις ερωτήσεις τους, αλλά είναι

σημαντικό για σας να γνωρίζετε το πως η θεραπεία, είναι πιθανό, να επηρεάσει τη ζωής σας. Ο ογκολόγος θα πρέπει να είναι πρόθυμος και να βρει χρόνο για να απαντήσει στις ερωτήσεις σας.  Μπορείτε πάντα να ζητήσετε περισσότερο χρόνο ώστε να αποφασίσετε σχετικά με τη θεραπεία εάν αισθάνεστε ότι δεν μπορείτε να λάβετε μια απόφαση την στιγμή της πρώτης επεξήγησης. Θυμηθείτε ότι βρίσκεστε κάτω από ψυχολογικό στρες και οι αποφάσεις σας πρέπει να είναι προσεκτικές.

Είστε ελεύθεροι να επιλέξετε να μην κάνετε τη θεραπεία

Ο ογκολόγος πρέπει να σας εξηγήσει τι μπορεί να συμβεί εάν δεν υποβληθείτε στη θεραπεία. Είναι σημαντικό να ενημερώσετε το ογκολόγο εάν αποφασίσετε να μην κάνετε τη θεραπεία. Δεν είστε υποχρεωμένοι να δώσετε λόγο γιατί δεν θέλετε να κάνετε τη θεραπεία, αλλά σίγουρα είναι χρήσιμο να δώσετε στον ιατρό σας να καταλάβει τις ανησυχίες σας, έτσι ώστε να προσπαθήσει να σας δώσει καλύτερες συμβουλές.

Ζητήστε μια δεύτερη γνώμη

Συνήθως οι ειδικοί χρησιμοποιούν παγκόσμιες κατευθυντήριες οδηγίες θεραπείας προκειμένου να αποφασίσουν για την κατάλληλη θεραπεία. Ακόμα κι έτσι, μπορεί να θέλετε να πάρετε μια δεύτερη ιατρική γνώμη. Ο ογκολόγος σας, θα πρέπει να είναι πρόθυμος να σας παραπέμψει σε άλλο ειδικό γιατρό για δεύτερη γνώμη. Μια δεύτερη γνώμη μπορεί να προκαλέσει μια μικρή καθυστέρηση στην έναρξη της θεραπείας σας, το αποτέλεσμα όμως θα είναι εσείς να είστε σίγουροι τόσο για την επιλογή του σωστού ογκολόγου όσο και για την επιλογή της σωστής θεραπείας.

Εάν ζητήσετε μια δεύτερη γνώμη, είναι μια καλή ιδέα να έχετε ένα φίλο ή συγγενή μαζί σας, καθώς επίσης και έναν κατάλογο ερωτήσεων, ώστε να μπορείτε να βεβαιωθείτε ότι οι ανησυχίες σας καλύπτονται κατά τη διάρκεια της συζήτησης.

Η θεραπεία για τον μη-μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα

Χειρουργική επέμβαση για τον μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα

Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον μικρού μεγέθους μη-μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα (στάδιο Ι-ΙΙ και ορισμένες περιπτώσεις σταδίου ΙΙΙ) ο οποίος δεν έχει εξαπλωθεί σε μεγάλη έκταση μέσα στο θώρακα ή σε άλλα σημεία του σώματος. Πριν από οποιαδήποτε εγχείρηση, Θα χρειαστεί να γίνουν περαιτέρω εξετάσεις για να εκτιμηθεί το εάν είστε σε θέση να υποβληθείτε σε μία χειρουργική επέμβαση. Η

ακτινοθεραπεία  ή η χημειοθεραπεία  μπορούν να δοθούν πριν ή μετά τη χειρουργική επέμβαση.

Τύποι χειρουργικής εξαίρεσης

Υπάρχουν τρεις κύριοι τύποι χειρουργικής επέμβασης για τον καρκίνο του πνεύμονα: σφηνοειδής εκτομή, λοβεκτομή, και πνευμονεκτομή. Το είδος της, θα εξαρτηθεί από το μέγεθος και τη θέση του όγκου.

Σφηνοειδής εκτομή: Χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου και ένα μικρό τμήμα υγιούς ιστού γύρω από αυτόν.

                                Σφηνοειδής εκτομή του πνεύμονα. Μέρος του λοβού του πνεύμονα που περιέχει τον καρκίνο και μια μικρή έκταση υγιούς ιστού γύρω του έχει αφαιρεθεί.

Λοβεκτομή : Χειρουργική επέμβαση για αφαίρεση ενός ολόκληρου λοβού του πνεύμονα.

                                                                                                               Λοβεκτομή. Ένας λοβός του πνεύμονα έχει αφαιρεθεί.

Πνευμονεκτομή : Χειρουργική επέμβαση για αφαίρεση ενός ολόκληρου πνεύμονα.

                                                                                                                  Πνευμονεκτομή. Το σύνολο του πνεύμονα έχει αφαιρεθεί.

Ακόμη και αν ο γιατρός αφαιρεί όλόκληρη τη καρκινική μάζα που μπορεί να εντοπίσει κατά τη στιγμή της χειρουργικής επέμβασης, οι περισσότεροι ασθενείς πρέπει να υποβληθούν σε χημειοθεραπεία ή/και ακτινοθεραπεία μετά από χειρουργική επέμβαση με σκοπό την εξουδετέρωση των

καρκινικών κυττάρων που πιθανώς έχουν απομείνει στη περιοχή της επέμβασης αλλά και των μικρομεταστάσεων, δηλαδή εστιών καρκινικών κυττάρων που έχουν ξεφύγει από την πρωτοπαθή εστία και λόγω του μεγέθους τους δεν ανακαλύπτονται στις απεικονιστικές εξετάσεις. Η θεραπεία που χορηγείται μετά τη χειρουργική επέμβαση, για να μειώσει τον κίνδυνο υποτροπής (επανεμφάνισης) της νόσου αποκαλείται επικουρική θεραπεία.

Πριν από οποιαδήποτε επέμβαση, βεβαιωθείτε ότι έχετε συζητήσει επαρκώς με το γιατρό σας, ώστε να κατανοήσετε τις συνέπειες.

Μετά τη χειρουργική επέμβασή

Μπορεί να χρειαστούν πολλές εβδομάδες για να ανακτήσετε πλήρως τη λειτουργία των πνευμόνων, αν και μερικοί άνθρωποι αναρρώνουν πιο γρήγορα από τους άλλους.

Υπάρχουν πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να συμβάλλεται στην επιτάχυνση της ανάκτησης της πνευμονικής σας λειτουργίας. Μετά την επέμβαση θα πρέπει να ενθαρρυνθείτε να κινηθείτε όσο το δυνατόν συντομότερα. Αυτό είναι σημαντικό για την ανάρρωση σας. Ακόμα κι αν πρέπει να παραμείνετε στο κρεβάτι, είναι σημαντικό να κάνετε τακτικά κινήσεις των κάτω άκρων με σκοπό να βοηθηθεί η κυκλοφορία του αίματος και η πρόληψη θρομβώσεων. Ένας φυσιοθεραπευτής θα σας επισκέπτετε τακτικά στο θάλαμο για να σας βοηθήσει με τις ασκήσεις αναπνοής οι οποίες θα βοηθήσουν την ανάκαμψη της αναπνευστικής λειτουργίας και την αποφυγή πνευμονικών λοιμώξεων.

Ενδοφλέβια χορήγηση υγρών θα χρησιμοποιηθεί προκειμένου να διατηρηθεί μια επαρκής πρόσληψη υγρών για μια δυο μέρες, μέχρι να είστε σε θέση να φάτε και να πιείτε κανονικά και πάλι.

Θα έχετε επίσης σωληνάκια παροχέτευσης στο τραύμα σας. Αυτά παραμένουν συνήθως περίπου 2-7 ημέρες μετά την επέμβαση, ανάλογα με την ταχύτητα ανάρρωσης. Η τομή θα βρίσκεται στο θώρακά σας μεταξύ δύο πλευρών. Θα πρέπει να καλύπτεται, να καθαρίζεται και να ελέγχεται τακτικά.

Πόνος

Είναι φυσιολογικό να υπάρχει πόνος μετά την επέμβαση. Αυτός συνήθως ελέγχεται με παυσίπονα. Αφήστε το γιατρό σας να αντιμετωπίσει τον πόνο όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά. Είναι σημαντικό το ντύσιμό σας να είναι όσο το δυνατόν πιο άνετο, ώστε να μπορείτε να αναπνέετε σωστά. Αυτό μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης λοιμώξεων του αναπνευστικού.

Ήπια δυσφορία ή πόνος στο στήθος μπορεί να διαρκέσει για αρκετές εβδομάδες, και θα σας δοθούν κάποια παυσίπονα να πάρετε στο σπίτι σας. Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται τον πόνο και πάλι να ξεκινά μετά από μερικές εβδομάδες ή μήνες από την επέμβαση. Αυτό γίνεται γιατί οι νευρικές απολήξεις που έχουν υποστεί βλάβη κατά τη διάρκεια της επέμβασης έχουν αρχίσει να λειτουργούν και πάλι. Ενημερώστε τον ιατρό σας αν αρχίσετε να έχετε πόνο κάποιο χρονικό διάστημα μετά την επέμβαση.

Πηγαίνοντας στο σπίτι

Μάλλον θα είστε έτοιμοι να πάτε στο σπίτι σε 5 με 10 ημέρες μετά την επέμβαση σας. Αν νομίζετε ότι μπορεί να έχετε προβλήματα όταν θα πάτε στο σπίτι - αν μένετε μόνοι, για παράδειγμα, ή αν έχετε πολλά σκαλοπάτια να ανεβοκατεβαίνετε - είναι σημαντικό να ενημερώσετε τον ιατρό σας. 

Στο σπίτι, θα πρέπει να ασκήστε ελαφρά προκειμένου να ενισχύσετε τη δύναμη και την φυσική σας κατάσταση. Είναι μια καλή ιδέα να συζητήσετε με το γιατρό σας ή τον φυσικοθεραπευτή ποιά είδη άσκησης είναι κατάλληλα για εσάς. Το περπάτημα και η κολύμβηση είναι κατάλληλα για τους περισσότερους ανθρώπους μετά τη χειρουργική θεραπεία για καρκίνο του πνεύμονα.

Οδήγηση

Ο γιατρός σας θα σας πει πότε είναι ασφαλές για σας να ξεκινήσετε την οδήγηση και πάλι μετά την εγχείρησή σας. Μπορεί να χρειαστούν περίπου 4-6 εβδομάδες ώστε για να είστε αρκετά υγιής για να οδηγήσετε ξανά. Μπορεί να διαπιστώσετε ότι η ζώνη ασφαλείας πιέζει την πληγή ή και την τραυματίζει.

Η ακτινοθεραπεία για τον μη-μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα

Τι είναι η ακτινοθεραπεία;

Ακτινοθεραπεία είναι η χορήγηση υψηλής δόσης ακτινοβολίας με σκοπό να σκοτωθούν τα καρκινικά κύτταρα και να συρρικνωθεί όγκος.

Πώς λειτουργεί;

Η υψηλής ενέργειας ακτίνες προκαλούν βλάβες στο DNA των κυττάρων, προκαλώντας τον θάνατό τους ή τη διακοπή της διαίρεσης και του πολλαπλασιασμού τους. Το γεγονός ότι τα καρκινικά κύτταρα διαιρούνται συχνότερα από τα φυσιολογικά κύτταρα, τα κάνει πιο ευαίσθητα στις βλάβες από την ακτινοβολία. Τα υγιή κύτταρα μπορούν να επηρεαστούν επίσης, αλλά αυτά έχουν τη δυνατότητα να επιδιορθώσουν τη ζημιά.

Πότε χρησιμοποιείται;

Και οι δύο τύποι καρκίνου του πνεύμονα, μικροκυτταρικό και μη μικροκυτταρικό μπορούν να αντιμετωπισθούν με ακτινοθεραπεία, η οποία συνδυάζεται συχνά με τη χημειοθεραπεία, τη χειρουργική ή και τα δύο. Περισσότεροι από τους μισούς από αυτούς που διαγνώστηκαν με μη-μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα θα λάβουν θεραπεία με ακτινοβολία σε κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της θεραπείας τους. Ανάλογα με τον τύπο και το στάδιο του καρκίνου του πνεύμονα, η ακτινοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί:

  • Μετά τη χειρουργική επέμβαση - Για τη θεραπεία τυχόν καρκινικών κυττάρων που μπορεί να παραμένουν στην περιοχή μετά την επέμβαση
  • Πριν από την χειρουργική επέμβαση – ώστε να μειωθεί το μέγεθος του όγκου και να κάνει πιο αποτελεσματική χειρουργική επέμβαση
  • Με σκοπό να θεραπεύσει τον καρκίνο - σε μικρούς όγκους, καθώς και σε ασθενείς που δεν είναι σε θέση να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση λόγω της ηλικίας, της θέση του όγκου ή τη παρουσία άλλων παθήσεων που δεν επιτρέπουν την ολική αναισθησία και επομένως τη χειρουργική εξαίρεση, η ακτινοθεραπεία μπορεί να προσφέρει πολλές φορές την ευκαιρία για μια θεραπεία.
  • Για τη θεραπεία του καρκίνου που εντοπίζεται εκτός του πνεύμονα - τόσο σε τοπικό επίπεδο, όπως στους κοντινούς λεμφαδένες αλλά και σε άλλα μέρη του σώματος, όπως είναι ο εγκέφαλος
  • Για τη θεραπεία των συμπτωμάτων (παρηγορητική θεραπεία) - Όταν ένας όγκος προκαλεί συμπτώματα όπως δύσπνοια και πόνο, μερικές φορές η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιείται για να μειώσει το μέγεθος του όγκου και επομένως να μειώσει τα συμπτώματα.
  • Με σκοπό την πρόληψη - Στο μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα, η θεραπεία με ακτινοβολία δίνεται στον εγκέφαλο μερικές φορές με σκοπό να σκοτώσει όλα τα καρκινικά κύτταρα που έχουν εξαπλωθεί στον εγκέφαλο, αλλά δεν ανιχνεύονται από τις σημερινές απεικονιστικές
    μεθόδους. Αυτό ονομάζεται προφυλακτική κρανιακή ακτινοβολία (PCI).

Πως χορηγείτε η ακτινοθεραπεία

Η ακτινοθεραπεία για τον καρκίνο του πνεύμονα δίνεται συχνά, καθημερινά από Δευτέρα έως Παρασκευή, για μια περίοδο έξι εβδομάδων. Πριν από την έναρξη της θεραπείας,ειδικά σημάδια στο δέρμα σας θα χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν τον ακτινοθεραπευτή, να κατευθύνει με ακρίβεια τις ακτίνες. Είναι σημαντικό να παραμείνουν τα σημάδια αυτά στο σώμα σας έως ότου ολοκληρωθεί η θεραπεία. Ο ακτινοθεραπευτής στη συνέχεια θα υπολογίσει τη δόση της ακτινοβολίας που θα χορηγηθεί κατά τη διάρκεια της θεραπείας σας.  Κατά την έναρξη της ακτινοθεραπείας σας θα σας δοθούν οδηγίες για το πώς να φροντίζετε το δέρμα σας στην περιοχή ακτινοβόλησης. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας σας θα μείνετε μόνοι στο δωμάτιο, αλλά θα είστε σε θέση να μιλήσετε με τον ιατρό που σας παρακολουθεί. Η ακτινοθεραπεία δεν είναι επώδυνη και διαρκεί μόνο λίγα λεπτά.

Τύποι ακτινοθεραπείας

Η ακτινοθεραπεία μπορεί να δοθεί ως εξωτερική ή εσωτερική ακτινοθεραπεία:

Εξωτερική ακτινοθεραπεία

Αυτή χρησιμοποιείται συχνότερα και περιλαμβάνει τη χρήση μιας εξωτερικής, από του σώματος, πηγής η οποία παρέχει υψηλή δόση ακτινοβολίας. Οι πιο κοινές μορφές της εξωτερικής θεραπείας είναι οι εξής:

-Συμβατική (δισδιάστατη) ακτινοθεραπεία

-3D σύμμορφη ακτινοθεραπεία - Αυτή η θεραπεία είναι μια επέκταση της σε συμβατικής ακτινοθεραπείας και η τεχνική της στηρίζεται στην ακριβή οριοθέτηση της ακτινοβολητέας περιοχής στις 3 διαστάσεις, καθώς και στην οριοθέτηση των ευαίσθητων οργάνων που την περιβάλλουν, με τη

βοήθεια της υπολογιστικής τομογραφίας (CT).

-Η μεταβαλλόμενη ως προς την ένταση θεραπεία ακτινοβολίας γνωστή ως και IMRT (Ιntensity ΜodulatedRadiatonTherapy) - δίνει την δυνατότητα, η δόση ακτινοβολίας να προσαρμοστεί ακριβέστερα στην τρισδιάστατη μορφή του όγκου στόχου ελέγχοντας-διαμορφώνοντας την ένταση της δέσμη της ακτινοβολίας καλύτερα από ότι η σύμμορφη 3D. Με τη νέα αυτή τεχνική εκτός της βελτιωμένης, ομοιόμορφης κατανομής της δόσης στον όγκο, προστατεύονται αποτελεσματικότερα και οι υγιείς ιστοί.

Εσωτερική ακτινοθεραπεία (βραχυθεραπεία)

Μερικές φορές η ακτινοβολία μπορεί να δοθεί και εσωτερικά για τον καρκίνο του πνεύμονα. Δεν χρησιμοποιείται συχνά και δεν έχει το ίδιο καλά αποτελέσματα με την εξωτερική ακτινοβολία.

Πως θα με επηρεάσει η ακτινοθεραπεία

Πολλοί άνθρωποι είναι σε θέση να συνεχίσουν τις καθημερινές δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της θεραπείας, αν και η κόπωση είναι πολύ συχνή και τείνει να επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Η εξωτερική ακτινοθεραπεία, δεν καθιστά τον ασθενή πηγή εκπομπής ακτινοβολίας και δεν χρειάζεται να ανησυχείτε μήπως επηρεάσει τους γύρω σας.

Οι παρενέργειες της ακτινοθεραπείας στο θώρακα

Κάθε άνθρωπος αντιδρά στην ακτινοθεραπεία με διαφορετικό τρόπο, δηλαδή ο καθένας παρουσιάζει σε διαφορετικό βαθμό κάποιες από τις παρενέργειες, ενώ δεν θα εμφανίσουν όλοι τις ίδιες παρενέργειες. Η εντόπιση του καρκίνου, η γενική κατάσταση της υγείας σας, οι συνοδευτικές θεραπείες που λάβατε ή που λαμβάνετε, όπως η χημειοθεραπεία, συμμετέχουν στην εμφάνιση και την ένταση των διαφόρων παρενεργειών. Μερικοί άνθρωποι επομένως εμφανίζουν πολύ λίγα συμπτώματα, ενώ άλλοι βρίσκουν αυτά τα συμπτώματα πιο ενοχλητικά.

Η ακτινοθεραπεία είναι τοπική θεραπεία (καταπολεμά τα καρκινικά κύτταρα στο σημείο της ακτινοβολίας και όχι σε όλο τον οργανισμό), και ως εκ τούτου τα περισσότερα συμπτώματα προκύπτουν στην περιοχή που ακτινοβολείται. Στην περίπτωση του καρκίνου του πνεύμονα, η περιοχή αυτή είναι ο θώρακας. 

Η νέα τεχνολογία πλέον, επιτρέπει την ακτινοβόληση του όγκου με μεγάλη ακρίβεια μειώνοντας την πιθανότητα ακτινοβόλησης των γύρω δομών και επομένως με λιγότερες παρενέργειες.

Οι βραχυπρόθεσμες παρενέργειες εμφανίζονται συχνά μέσα στις πρώτες εβδομάδες της θεραπείας, και υποχωρούν αμέσως μετά την ολοκλήρωσή της. Οι μακροπρόθεσμες παρενέργειες μπορεί να εμφανιστούν μερικές φορές ακόμη και μήνες ή χρόνια μετά τη θεραπεία. Είναι καλό να έχετε κατά νου τα οφέλη της θεραπείας, όταν ενημερώνεστε για τις πιθανές παρενέργειες ή όταν αυτές παρουσιάζονται.

Βραχυπρόθεσμες παρενέργειες της ακτινοθεραπείας:

Ερεθισμός του δέρματος
Μέσα σε λίγες εβδομάδες μετά την έναρξη θεραπείας με ακτινοβολία, το δέρμα σας στο πεδίο της ακτινοβόλησης μπορεί να φανεί κόκκινο και ερεθισμένο. Αυτό μερικές φορές ακολουθείται από ξηρότητα και απολέπιση (ξεφλούδισμα) 2 έως 3 εβδομάδες αργότερα. Καθώς το δέρμα σας θα αναρρώνει, μπορεί να φαίνεται πιο σκούρο, όπως μετά από ηλιοθεραπεία. Αυτό συνήθως υποχωρεί μέσα σε λίγες εβδομάδες από το τέλος της θεραπείας, αν και μερικές φορές το σκούρο χρώμα του δέρματός μπορεί να παραμείνει. 

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην αποφυγή, παράλληλου, ηλιακού εγκαύματος. 

Σημαντικός είναι και ο περιορισμός της χρήσης λοσιόν και κρεμών που μπορεί να περιέχουν ερεθιστικές χημικές ουσίες και αρώματα, η αποφυγή πολύ ζεστού ή πολύ κρύου και η αποφυγή τριβής στη περιοχή με στενά ρούχα ή με μια πετσέτα μετά από ένα ντους, με σκοπό να προληφθεί ο περαιτέρω ερεθισμός στο δέρμα.

Τριχόπτωση
Η τριχόπτωση μπορεί να συμβεί, αλλά μόνο στην περιοχή όπου δίνεται η ακτινοβολία, συνήθως το στήθος για τον καρκίνο του πνεύμονα.

Βήχας/Δύσπνοια
Η ακτινοθεραπεία μειώνει τα επίπεδα της επιφανειοδραστικής ουσίας του πνεύμονα.Η επιφανειοδραστική ουσία είναι ένα υγρό που καλύπτει το εσωτερικό των πνευμονικών κυψελίδων (βλέπε «οι πνεύμονες και η λειτουργία τους»), αποτελείται από λιπίδια (λίπη) και πρωτεΐνες και λειτουργεί με τρόπο ώστε να τους επιτρέπειναεκτείνονται με την είσοδο του αέρα. Εάν υπάρξει έλλειψη του επιφανειοδραστικού παράγοντα το οξυγόνο φτάνει με δυσκολία στις κυψελίδες και η κυκλοφορία του στο σώμα μπορεί να είναι ανεπαρκής.Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ξηρό βήχα και δυσκολία στην αναπνοή. Περιστασιακά, τα στεροειδή μπορούν να ανακουφίσουν αυτά τα συμπτώματα.

Κόπωση
Οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται κάποια κόπωση κατά τη διάρκεια της θεραπείας με ακτινοβολία. Αυτό συνήθως ξεκινά λίγες εβδομάδες μετά την έναρξη της θεραπείας και τείνει να επιδεινωθεί με το χρόνο. Συνήθως υποχωρεί 6 έως 8 εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας. Πολλοί άνθρωποι είναι σε θέση να συνεχίσουν την καθημερινότητά τους κατά τη διάρκεια θεραπείας με ακτινοβολία, αλλά είναι σημαντικό να κοιμάστε ικανοποιητικά τη νύχτα και να αναπαύεστε κατά τη διάρκεια της ημέρας όσο χρειάζεστε.

Οισοφαγίτιδα
Δεδομένου ότι ο οισοφάγος (οδηγεί από το στόμα στο στομάχι), βρίσκετε στο μεσοθωράκιο, η ακτινοβολία στους πνεύμονες μπορεί να του προκαλέσει βλάβη (οισοφαγίτιδα). Μπορεί να παρουσιαστεί πόνος ή δυσκολία στην κατάποση, καούρα, ή μια αίσθηση κόμπου πίσω από το στέρνο ή στο λαιμό. Τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως 2 έως 3 εβδομάδες μετά την έναρξη της θεραπείας και υποχωρούν μερικές εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση της.

Μακροπρόθεσμες παρενέργειες της ακτινοθεραπείας:

Πνευμονίτιδα
Πνευμονίτιδα από ακτινοβολία είναι μια φλεγμονώδης αντίδραση των πνευμόνων στην ακτινοβολία, η οποία μπορεί να συμβεί 1 έως 6 μήνες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας με ακτινοβολία και συχνά αντιμετωπίζεται με μια σύντομη αγωγή με στεροειδή (πρεδνιζόνη). Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν δύσπνοια που γίνετε συνήθως εμφανέστερη με την άσκηση, πόνο στο στήθος που επιδεινώνεται με την αναπνοή, βήχας, χαμηλός πυρετός, ενώ παρατηρούνται και αλλαγές στην ακτινογραφία θώρακος. Περίπου το 5% έως 15% των ατόμων αναπτύσσουν αυτό το σύμπτωμα, και στις περισσότερες περιπτώσεις, επιλύεται με την πάροδο του χρόνου.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν υπάρχουν συμπτώματα, και η πνευμονίτιδα από ακτινοβολία βρίσκεται από την εμφάνισή της σε μια ακτινογραφία θώρακος και μόνο.

Η πνευμονίτιδα από ακτινοβολία συνήθως υποχωρεί με τη θεραπεία. Αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως ή επιμένει μετά από τη θεραπεία με

στεροειδή, μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονική ίνωση (ουλές των πνευμόνων), η οποία είναι συχνά μόνιμη.

Πνευμονική ίνωση
Η πνευμονική ίνωση αναφέρεται στον σχηματισμό ουλώδους ιστού στους πνεύμονες, που μπορεί να συμβεί για πολλούς λόγους, συμπεριλαμβανομένης της ακτινοθεραπείας για τον καρκίνο του πνεύμονα. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν δυσκολία στην αναπνοή και μειωμένη ικανότητα άσκησης.

Καρδιακή τοξικότητα
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ακτινοβολία στο θώρακα μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον καρδιακό μυ. Αυτό είναι πιο συνηθισμένο, με τις υψηλές δόσεις ακτινοβολίας που χρησιμοποιείται για τους όγκους και τους λεμφαδένες που εντοπίζονται στο μεσοθωράκιο, την περιοχή μεταξύ των δύο πνευμόνων κοντά στην καρδιά.

Εμφάνιση δεύτερου καρκίνου
Μια πιθανή παρενέργεια της ακτινοθεραπείας είναι η εμφάνιση ενός δεύτερου καρκίνου στο πεδίο που ακτινοβολήθηκε λόγω του ότι ή ακτινοβολία μπορεί μεν να εξουδετερώσει τα καρκινικά κύτταρα αλλά μπορεί και να προκαλέσει καρκίνο στους γύρο υγιείς ιστούς μέσω της πρόκλησης βλαβών στο DNA των κυττάρων αυτών. Στην ακτινοβολία του καρκίνου του πνεύμονα η λευχαιμία  μπορεί να εμφανιστεί σπάνια ως δεύτερος καρκίνος 5 έως 10 χρόνια μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας. Επίσης ένας δεύτερος καρκίνος του πνεύμονα ή του μαστού μπορεί επίσης να εμφανιστεί, συνήθως 10 χρόνια μετά τη θεραπεία.

Αντιμετώπιση των παρενεργειών της ακτινοβολίας στο θώρακα

Οι παρενέργειες της ακτινοθεραπείας, είναι συχνές κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Η κατανόηση αυτών και των απλών συμβουλών για τη διαχείρισή τους πριν από την εμφάνιση τους, μπορεί να μειώσει το άγχος και την ταλαιπωρία.

Ερεθισμός του δέρματος

Εντός των πρώτων λίγων εβδομάδων από την έναρξη της θεραπείας με ακτινοβολία, μπορεί να παρατηρήσετε πως στο δέρμα σας είναι κόκκινο και ερεθισμένο. Ο γιατρός σας θα σας συνταγογραφήσει κρέμες που θα διευκολύνουν την αντιμετώπιση αυτών των συμπτωμάτων. Προστατέψτε το δέρμα σας από επιπλέον πηγές ερεθισμού, όπως η ηλιακή ακτινοβολία. Μερικές συμβουλές περιλαμβάνουν:

  • Χρησιμοποιήστε άφθονο νερό και απαλό σαπούνι με ουδέτερο pH για να καθαρίσετε την περιοχή όπου εφαρμόζεται η ακτινοβολία. Αποφύγετε το τρίψιμο στο δέρμα σας, και σκουπίστε τη περιοχή αυτή μετά το μπάνιο απαλά με μια μαλακή πετσέτα. Να είστε προσεκτικοί για να μην αφαιρέσετε τα σημάδια που έχουν ζωγραφιστεί στο σώμα σας για να καθοδηγούν τις θεραπείες σας.
  • Προσπαθήστε να μην ξύνετε το δέρμα σας.
  • Να φοράτε φαρδιά ρούχα που δεν τρίβονται επάνω σας. Τα βαμβακερά είναι προτιμότερα από σκληρά υλικά, όπως το μαλλί.
  • Για τις γυναίκες, τα σουτιέν μπορεί να προκαλούν ερεθισμό.
  • Χρησιμοποιήστε ήπια απορρυπαντικά για να πλύνετε τα ρούχα σας, και αποφύγετε τη χρήση αμυλόκολλας (τύπου Merito) όταν σιδερώνετε.
  • Προσοχή στον ήλιο. Το δέρμα σας μπορεί να καεί πιο εύκολα, και το ηλιακό έγκαυμα μπορεί να ενισχύσει την ερυθρότητα και τον ερεθισμό από την ακτινοθεραπεία. Και τα αντηλιακά, όμως, μπορεί να είναι ερεθιστικά. Είναι προτιμότερη η χρήση αντηλιακών με φυσικά φίλτρα που αντανακλούν την ακτινοβολία. Σε γενικές γραμμές όμως αποφύγετε τον έντονο μεσημεριανό ήλιο και μείνετε στη σκιά.
  • Αποφύγετε οποιαδήποτε λοσιόν ή κρέμα, εκτός εάν συνιστώνται από τον ακτινοθεραπευτή σας. Πολλά από αυτά τα προϊόντα περιέχουν χημικές ουσίες που μπορούν να ερεθίσουν περαιτέρω το δέρμα σας.
  • Αποφύγετε τις σφιχτές ζώνες και οποιοδήποτε σφιχτό δέσιμο στο δέρμα σας.
  • Αποφύγετε την έκθεση του δέρματος σας σε πολύ κρύο ή ζεστό νερό. Μην χρησιμοποιείτε παγοκύστες ή θερμοφόρες.

Κόπωση

Η εμφάνιση κόπωσης είναι πολύ συχνή κατά τη διάρκεια της θεραπείας με ακτινοβολία και μπορεί να επιδεινωθεί με το πέρασμα του χρόνου. Η επίγνωση αυτού του γεγονότος και δίνοντας στον εαυτό σας αρκετό χρόνο για να ξεκουραστεί κάνετε το πρώτο και σημαντικότερο βήμα στην αντιμετώπιση της κόπωσης από την ακτινοθεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα. Επιτρέψτε στα αγαπημένα σας πρόσωπα να γνωρίζουν τι μπορούν να κάνουν για να σας στηρίξουν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Μερικές πρακτικές συμβουλές που μπορούν να βοηθήσουν περιλαμβάνουν:

  • Ξεκουραστείτε, όταν αισθάνεστε κουρασμένοι.
  • Προσπαθήστε να είστε ήρεμοι κατά τη διάρκεια της ημέρας.
  • Τρώτε υγιεινά, ισορροπημένα γεύματα.
  • Αποδεχτείτε τη βοήθεια από τους άλλους.
  • Ασκηθείτε ελαφριά καθημερινά, ακόμη και λίγα λεπτά με ήρεμο περπάτημα ή κολύμπι. Αυτό θα βοηθήσει να αποβάλετε το άγχος και θα σας κάνει να κοιμάστε πιο εύκολα το βράδυ.
  • Προσπαθήστε να κοιμάστε αρκετές ώρες κατά τη διάρκεια της νύχτας αλλά και μια ή δύο ώρες κατά τη διάρκεια της ημέρας, αν χρειαστεί.

Δυσκολία στην κατάποση

Κατά τη διάρκεια της ακτινοθεραπείας για τον καρκίνο του πνεύμονα, είναι πιθανό να παρουσιάσετε οισοφαγίτιδα (φλεγμονή του οισοφάγου).  Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν αίσθημα καύσου, αίσθημα κόμπου στο λαιμό σας και δυσκολία στην κατάποση. Πρακτικές συμβουλές που μπορούν να μειώσουν τα συμπτώματα αυτά περιλαμβάνουν:

  • Κατανάλωση υγρών πριν από τα γεύματα
  • Τρώτε αργά
  • Κόψτε τη τροφή σε μικρότερα κομμάτια
  • Τρώτε μικρότερα γεύματα πιο συχνά
  • Αποφύγετε το αλκοόλ, τα όξινα τρόφιμα, τα ξηρά τρόφιμα και τα τρόφιμα που είναι ή πολύ ζεστά ή πολύ κρύα
  • Επιλέξτε λείες μαλακές τροφές, όπως το γιαούρτι
  • Φτιάξτε χυμούς και κρέμες από φρούτα αντί να τα τρώτε ολόκληρα
  • Παραμείνετε σε καθιστή ή όρθια θέση για 15 λεπτά μετά τα γεύματα

Βήχας

Η ακτινοθεραπεία μειώνει το επίπεδο του επιφανειοδραστικού παράγοντα στους πνεύμονές σας. Μερικές φορές τα στεροειδή (κορτιζόνη) χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του βήχα σε αυτή τη περίπτωση. Πράγματα που μπορείτε να κάνετε στο σπίτι για να σας ανακουφίσουν από το βήχα περιλαμβάνουν:

  • Πίνετε άφθονα υγρά
  • Κοιμηθείτε με ένα επιπλέον μαξιλάρι
  • Χρησιμοποιήστε έναν υγραντήρα αφού το συζητήσετε με τον ογκολόγο σας
  • Αποφύγετε την έξοδο από το σπίτι σε πολύ κρύο καιρό, και καλύψτε, σε αυτή τη περίπτωση, το στόμα σας με ένα μαντήλι ώστε να μην εισπνέετε τον παγωμένο αέρα.

Χημειοθεραπεία

Υπάρχουν πάνω από 60 διαφορετικά φάρμακα χημειοθεραπείας. Αυτά που χρησιμοποιούνται πιο συχνά για τη θεραπεία του μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα περιλαμβάνουν:

Τα φάρμακα αυτά δίνονται συχνά σε συνδυασμό. Για παράδειγμα:

  • καρβοπλατίνη με πακλιταξέλη
  • βινορελβίνη με σισπλατίνη ή καρβοπλατίνη
  • γεμσιταβίνη με σισπλατίνη ή η καρβοπλατίνη
  • πεμετρεξίδη με σισπλατίνη.

Το ποια φάρμακα θα σας χορηγηθούν και σε ποιους συνδυασμούς εξαρτάτε από τον ιστολογικό τύπο, το στάδιο της νόσου, τη γενική κατάσταση της υγείας σας αλλά και τη δική σας επιθυμία αφού ο ογκολόγος σας εξηγήσει με λεπτομέρειες τις πιθανές παρενέργειες και τον τρόπο χορήγησης τους.

Ίσως το πιο αποτελεσματικό φάρμακο στον μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα είναι η σισπλατίνη η οποία στους διάφορους συνδυασμούς που δίνετε παρουσιάζει πολύ καλά αποτελέσματα με μεγαλύτερη όμως τοξικότητα.

(Περισσότερες πληροφορίες γύρω από τα φάρμακα αυτά, τις παρενέργειες και την αντιμετώπιση τους διαβάστε στο τμήμα μας "χημειοθεραπεία" και "παρενέργειες της χημειοθεραπείας").

Χημειοθεραπεία για νόσο σταδίου Ι-ΙΙ-ΙΙΙΑ

Όπως αναφέρεται και στο τμήμα μας που ασχολείται αναλυτικότερα με τη «χημειοθεραπεία», όταν αυτή χορηγείται μετά από τη χειρουργική

επέμβαση αποκαλείται επικουρική ή adjuvant χημειοθεραπεία.

Σαφή ένδειξη επικουρικής χημειοθεραπείας έχουν: το στάδιο ΙΒ, το στάδιο ΙΙ και ορισμένες περιπτώσεις σταδίου ΙΙΙΑ. Τα θεραπευτικά σχήματα που συχνότερα χρησιμοποιούνται:

1. Cisplatin 100 mg/m2, μέρα 1, IV

Vinorelbine 25-30mg/m2 μέρες 1,8,15,22, IV

Κάθε 28 μέρες, 4 κύκλοι

2. Cisplatin 75-80 mg/m2, μέρα 1, IV

Vinorelbine 25-30mg/m2, μέρες 1,8, IV

Κάθε 21 μέρες, 4 κύκλοι

3. Cisplatin 80 mg/m2 ή Carboplatin AUC-6, μέρα 1, IV

Gemcitabine 1000-1200 mg/m2 μέρες 1, 8, IV

Κάθε 21 μέρες, 4-6 κύκλοι

4. Cisplatin 80 mg/m2 ή Carboplatin AUC 6, IV

Paclitaxel 175mg/m2 ή Docetaxel 75mg/m2, IV

Κάθε 21 μέρες, 4-6 κύκλοι

Χημειοθεραπεία για προχωρημένη νόσο

Η χημειοθεραπεία στα στάδια ΙΙΙΒ και IV του καρκίνου του πνεύμονα μπορεί να περιλαμβάνει τα ακόλουθα χημειοθεραπευτικά σχήματα:

1. Paclitaxel 200mg/m2, IV (ασθενείς με μη πλακώδη νεοπλάσματα)

Carboplatin AUC-6, IV

Bevacizumab 15mg/kg, IV

Κάθε 21 ημέρες

Τα σχήματα με Μπεβασιζουμάμπη ενδείκνυνται για μη μικροκυτταρικά και μη πλακώδη νεοπλάσματα, χωρίς αιμόπτυση, χωρίς εγκεφαλικές μεταστάσεις ή κεντρική εντόπιση της βλάβης (επαφή-διήθηση μεγάλων αγγείων). Η Carboplatin και η Paclitaxel συνεχίζονται για 6 κύκλους, ενώ η Μπεβασιζουμάμπη μέχρις επιδεινώσεως της νόσου

2. Docetaxel 75 mg/m2, μέρα 8, IV

Gemcitabine 1000mg/m2 μέρες 1, 8, IV

Κάθε 21 ημέρες

3. Cisplatin 75 mg/m2

Pemetrexed 500mg/m2, IV (Γίνεται προετοιμασία με δεξαμεθαζόνη και συμπληρωματική χορήγηση φυλικού οξέος, ΡΟ και βιταμίνης Β12 ΙΜ)

Κάθε 21 ημέρες

4. Cisplatin 100 mg/m2, μέρα 1, IV

Vinorelbine 25-30mg/m2 μέρες 1,8,15,22, IV

Κάθε 28 μέρες, 4 κύκλοι

5. Cisplatin 75-80 mg/m2, μέρα 1, IV

Vinorelbine 25-30mg/m2, μέρες 1,8, IV

Κάθε 21 μέρες, 4 κύκλοι

6. Cisplatin 80 mg/m2 ή Carboplatin AUC-6, μέρα 1, IV

Gemcitabine 1000-1200 mg/m2 μέρες 1, 8, IV

Κάθε 21 μέρες, 4-6 κύκλοι

7. Cisplatin 80 mg/m2

Gemcitabine 1250 mg/m2 μέρες 1, 8, IV

Bevacizumab 7.5 mg/kg

Κάθε 21 μέρες, 4-6 κύκλοι

8. Cisplatin 80 mg/m2 ή Carboplatin AUC 6, IV

Paclitaxel 175mg/m2 ή Docetaxel 75mg/m2, IV

Κάθε 21 μέρες, 4-6 κύκλοι

Στη περίπτωση των ασθενών με συνοδά προβλήματα υγείας ή μεγαλύτερης ηλικίας, που δεν είναι σε θέση να λάβουν εντατική χημειοθεραπεία, μπορούμε να χορηγήσουμε θεραπεία με ένα μόνο φάρμακο (μονοθεραπεία).

1. Gefitinib 250mg ανά ημέρα συνεχώς σε ασθενείς με μετάλλαξη του EGFR

2. Gemcitabine 1000-1200 mg/m2 μέρες 1, 8, IV

Κάθε 3 εβδομάδες

3.Vinorelbine 30mg/m2 1, 8, 15

Κάθε 28 ημέρες

Ορισμένα «μυστικά» της χημειοθεραπείας:

-- Η καρβοπλατίνη μπορεί να δοθεί στη θέση της σισπλατίνης μόνο στο μεταστατικό και ΟΧΙ στην επικουρική θεραπεία.

-- Σε αδενοκαρκινώματα, γυναίκες ή/και ασθενείς μη καπνιστές θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν η ενδεχόμενη χορήγηση erlotinib (βλέπε παρακάτω) ± χημειοθεραπείας.

-- Οι ασθενείς σταδίου ΙΙΙA και ΙΙΙΒ οι οποίοι δεν μπορούν να χειρουργηθούν (και χωρίς πλευριτική συλλογή) πρέπει να λαμβάνουν σύγχρονη Ακτινοθεραπεία και Χημειοθεραπεία με Cisplatin/Etoposide ή Paclitaxel/Carboplatin και ακολούθως 2 κύκλους συμπληρωματικής χημειοθεραπείας.

-- Οι ασθενείς σταδίου ΙΙΙΒ (με κακοήθη πλευριτική συλλογή) και IV και PS: 0-1 θα λάβουν 4-6 κύκλους συνδυασμού δύο φαρμάκων με βάση την πλατίνα. Η Cisplatin ίσως να είναι λίγο καλύτερη του Carboplatin. Εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί μη πλατινούχος συνδυασμός δύο φαρμάκων (π.χ. Docetaxel/Gemcitabine), αν και με λίγο χειρότερα αποτελέσματα.

Θεραπεία συντήρησης

Ως θεραπεία συντήρησης αναφέρεται η συνέχιση της θεραπείας πέραν των 4 με 6 κύκλων που συνήθως χορηγούνται. Οι ασθενείς είναι υποψήφιοι για θεραπεία συντήρησης όταν έχουν ανταποκριθεί στη θεραπεία ή έστω δεν παρουσίασαν πρόοδο νόσου.

Η επιλογή της κατάλληλης θεραπείας συντήρησης εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως ο ιστολογικός τύπος του καρκίνου, η παρουσία μεταλλάξεων, ο συνδυασμός φαρμάκων που χρησιμοποιήθηκε, η εμφάνιση παρενεργειών, η εμπειρία του θεράποντος ογκολόγου και άλλα.

Η θεραπεία συντήρησης χορηγείται έως ότου παρουσιαστεί επιδείνωση της νόσου ή μη αποδεκτές και επικίνδυνες παρενέργειες. Επομένως η διάρκειά της μπορεί να ξεπεράσει τον 1 με 2 χρόνια. Παρόλα αυτά φαίνεται να είναι πολύ καλά αποδεκτές από τους ασθενείς και να μην επηρεάζουν την ποιότητα ζωής τους.

Για τη αυτή τη συνέχιση της θεραπείας χρησιμοποιούνται συνήθως τα λιγότερο τοξικά φάρμακα:

  • pemetrexed (500mg/m2, ανά 21 μέρες), σε ασθενείς σταδίων ΙΙΙΒ-IV, χωρίς επιδείνωση μετά από χημειοθεραπεία με βάση τη cisplatin,
  • bevastizumab (15 mg/kg/21 μέρες) σε ασθενείς σταδίων ΙΙΙΒ-IV, χωρίς επιδείνωση μετά από χημειοθεραπεία με βάση τη cisplatin και bevacizumab
  • pemetrexed και bevastizumab 
  • Atezolizumab

Αντιμετώπιση του μη-μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα με στοχευμένη (εξατομικευμένη) θεραπεία

Στοχευμένη θεραπεία είναι ένας τύπος θεραπείας για διάφορα είδη καρκίνου συμπεριλαμβανομένου και του μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται σε αυτού του είδους τη θεραπεία δρουν αναστέλλοντας την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων και

την ανάπτυξη και επιβίωση του όγκου με διάφορους τρόπους. Ανήκουν σε μια νέα γενιά αντικαρκινικών φαρμάκων και βασικό τους χαρακτηριστικό είναι ότι προκαλούν μικρότερη βλάβη στα φυσιολογικά κύτταρα του οργανισμού.

Τρείς είναι οι κατηγορίες των φαρμάκων αυτών για τον καρκίνο του πνεύμονα :

1) Αυτά που δρουν στον υποδοχέα του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα.

Υπάρχουν δομές στην επιφάνεια των καρκινικών κυττάρων, που είναι γνωστές ως υποδοχείς του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (EGFRs). Οι υποδοχείς αυτοί επιτρέπουν στον επιδερμικό αυξητικό παράγοντα (EGF), μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη του σώματος, να προσκολλάται σε αυτούς. Όταν συνδεθεί επομένως με τον υποδοχέα, προκαλεί βιοχημικές αντιδράσεις μέσα στο κύτταρο που το κάνουν να αναπτύσσεται και να διαιρείται ανεξέλεγκτα.

-Το erlotinib και το gefitinib, είναι μικρά μόρια τα οποία διακόπτουν το σήμα υπεύθυνο για την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων

αναστέλλοντας τον υποδοχέα του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (EGFR).

-To cetuximab το οποίο δρα επίσης στον υποδοχέα του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (EGFR) αλλά με διαφορετικό τρόπο.

2) Αυτά που δρουν σε κύτταρα που παρουσιάζουν μια συγκεκριμένη γενετική μετάλλαξη

-Το crizotinib το οποίο αναστέλλει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων τα οποία χαρακτηρίζονται από μια συγκεκριμένη γενετική μετάλλαξη και

3) το μονοκλωνικό αντίσωμα bevasizumab

- Το bevasizumab αναστέλλει την ανάπτυξη του όγκου αναστέλλοντας την δημιουργία νέων αγγείων στο εσωτερικό του, τα οποία έχει ανάγκη για την επιβίωσή του.

Η στοχευμένη θεραπεία μπορεί να δοθεί μόνη της ή σε συνδυασμό με τη χημειοθεραπεία.

Ο τρόπος χορήγησης της είναι ενδοφλεβίως ή σε μορφή δισκίων.

Παρότι δεν επηρεάζει τόσο όσο η κλασσική χημειοθεραπεία τα φυσιολογικά κύτταρα του οργανισμού, είναι πιθανό να παρουσιαστούν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες.

Δυστυχώς δεν μπορούν να χορηγηθούν σε όλους τους ανθρώπους που πάσχουν από καρκίνο του πνεύμονα καθώς για τη χορήγησή τους απαιτούνται συγκεκριμένα μοριακά, ιστολογικά και κλινικά χαρακτηριστικά του όγκου. Τα χαρακτηριστικά αυτά περιλαμβάνονται στην παθολογοανατομική έκθεση του υλικού της βιοψίας του όγκου.

(Περισσότερες πληροφορίες γύρω από τα φάρμακα αυτά, τις παρενέργειες τους και την αντιμετώπιση τους διαβάστε στο τμήμα μας "στοχευμένη θεραπεία" και "φάρμακα στοχευμένης θεραπείας")

Η ανοσοθεραπεία στην αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα

Είναι σαφές ότι ζούμε σε μια εποχή στην οποία με γρήγορους ρυθμούς γίνεται η μετάβαση από την κλασσική χημειοθεραπεία στα νεότερα αντινεοπλασματικά φάρμακα της στοχευμένης θεραπείας και ανοσοθεραπείας.

Για πολλές δεκαετίες η αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα βασίστηκε στη χορήγηση πλατίνας (Cisplatin) σε συνδυασμό με άλλα χημειοθεραπευτικά φάρμακα. Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης θεραπείας στο πρώιμο στάδιο του καρκίνου του πνεύμονα δεν ήταν απογοητευτικά αλλά σε ότι αφορά τον τοπικά προχωρημένο και μεταστατικό καρκίνο του πνεύμονα η αποτελεσματικότητα της σίγουρα δεν ήταν η επιθυμητή.

Στη συνέχεια, περίπου το 2010, εμφανίστηκε η στοχευμένη θεραπεία η οποία είχε και έχει εξαιρετικά αποτελέσματα αλλά για ένα πολύ μικρό πληθυσμό ασθενών με μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα, αφού για να είναι αποτελεσματικά πρέπει τα καρκινικά κύτταρα να παρουσιάζουν συγκεκριμένα μοριακά χαρακτηριστικά. Έτσι τα  gefitinib, erlotinib και afatinib (για όγκους με μεταλλάξεις του EGFR) έχουν θεραπευτικό αποτέλεσμα στο 15 % των ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα ενώ το crizotinib (αξιολόγηση είτε του γονιδίου ALK είτε του γονιδίου ROS1) στο 6% των ασθενών.

Δηλαδή η στοχευμένη θεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε 1 στους 5 ασθενείς με μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα.

Μέσα στο 2016 ολοκληρώθηκαν αρκετές μελέτες στις ποίες χρησιμοποιήθηκε η ανοσοθεραπεία, κυρίως με pembrolizumab (Keytruda)nivolumab

(opdivo) αλλά και με άλλα φάρμακα ανοσοθεραπείας, τα  αποτελέσματα των οποίων ήταν απρόσμενα ενθαρρυντικά.

Από το 2016 έως σήμερα, έχουν ολοκληρωθεί δεκάδες μελέτες οι οποίες ανέδειξαν την ανοσοθεραπεία ως ένα βασικό κομμάτι της θεραπευτικής προσέγγισης στην αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα. 

Τι είναι η ανοσοθεραπεία;

Η ανοσοθεραπεία αποτελεί μια νέα κατηγορία θεραπείας κατά του καρκίνου που δρα αξιοποιώντας και ενισχύοντας τη φυσιολογική ικανότητα

του ανοσοποιητικού μας συστήματος στην καταπολέμηση του καρκίνου ενώ φαίνεται να είναι η πιο ελπιδοφόρα νέα προσέγγιση για τη θεραπεία της νόσου.

Οι αναστολείς ανοσολογικών σημείων ελέγχου αποτελούν σήμερα την πρώτη θεραπευτική επιλογή σε πολλούς τύπους καρκίνου όπως ο καρκίνος του πνεύμονα, το μελάνωμα, ο καρκίνος νεφρού και ορισμένοι γαστρεντερικοί τύποι καρκίνου. 

Τα καρκινικά και τα φυσιολογικά κύτταρα παρουσιάζουν στην επιφάνεια τους υποδοχείς οι οποίοι όταν συνδεθούν με τον κατάλληλο συνδέτη προωθούν ή καταστέλλουν κάποια συγκεκριμένη λειτουργία του κυττάρου. 

Η ύπαρξη και η λειτουργία κάποιων πρωτεϊνών υποδοχέων στην επιφάνεια του καρκινικού κυττάρου (PD-L1 και PD-L2) μπορούν να αναστείλουν την ανοσολογική απάντηση (δηλαδή την αναγνώριση του και την εξόντωση του από το ανοσοποιητικό μας) μέσω της σύνδεσης τους με άλλες πρωτεΐνες υποδοχείς που βρίσκονται στην επιφάνεια των κυττάρων του ανοσοποιητικού μας συστήματος (PD-1). Το σύστημα αυτών των υποδοχέων και των αλληλεπιδράσεων τους υπάρχει και έχει διατηρηθεί στην εξέλιξη του ανθρώπου με σκοπό να προστατεύει τα κύτταρα του σώματος μας από το ίδιο μας το ανοσοποιητικό σύστημα. 

Τα φάρμακα, επομένως, που χρησιμοποιούνται στην ανοσοθεραπεία δρουν εμποδίζοντας τα καρκινικά κύτταρα να “αποτρέψουν” την αναγνώριση και την εξόντωση τους από το ανοσοποιητικό σύστημα. 

Η δράση των φαρμάκων αυτών, χαρακτηρίζεται σε γενικές γραμμές, από μια πιο αργή ανταπόκριση του νοσήματος, εάν συγκριθούν με τη στοχευμένη θεραπεία ή τη χημειοθεραπεία.

Η ανοσοθεραπεία αντενδείκνυται σε ασθενείς που πάσχουν από αυτοάνοσα νοσήματα ή που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα.

Pembrolizumab (Keytruda)

Το Pembrolizumab προσδένεται στον υποδοχέα PD-1 των κυττάρων του ανοσοποιητικού εμποδίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αλληλεπίδραση του με τον PD-L1 υποδοχέα των καρκινικών κυττάρων.

Πριν την έναρξη οποιασδήποτε θεραπείας σε έναν ασθενή με μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα, θα πρέπει να προηγηθεί ένας μοριακός έλεγχος που μετρά τα επίπεδα του PD-L1.

Η μελέτη KEYNOTE-24, μια από τις βασικότερες μελέτες για την αποτελεσματικότητα του Pembrolizumab στον καρκίνο του πνεύμονα, συνέκρινε το Pembrolizumab με την συνήθη χημειοθεραπεία, σε πρώτης γραμμής θεραπεία σε ασθενείς με αδενοκαρκίνωμα ή πλακώδες καρκίνωμα, επίπεδα PD-L1 > 50%, χωρίς EGFR μεταλλάξεις ή ALK αναδιατάξεις. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης οδήγησαν την Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (F.D.A.) στο να εγκρίνει τη χορήγηση του Pembrolizumab έναντι της χημειοθεραπείας σε ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα καθώς κρίθηκε ότι η ανοσοθεραπεία υπερτερούσε της χημειοθεραπείας σε όλες τις παραμέτρους. Στους ασθενείς επομένως με τα χαρακτηριστικά που προαναφέρθηκαν, η πρώτη επιλογή θεραπείας είναι η ανοσοθεραπεία και στη συνέχεια, εφόσον η ανοσοθεραπεία αποτύχει χορηγείται χημειοθεραπεία.

Σύμφωνα με δύο ακόμα μελέτες, την KEYNOTE-189 και την KEYNOTE-021, υπήρξε σημαντικό όφελος από τη συγχορήγηση του Pembrolizumab με τη χημειοθεραπεία (πεμετρεξίδη και καρμποπλατίνη) στους ασθενείς με μη μικροκυτταρικό μη πλακώδες καρκίνο του πνεύμονα και επίπεδα PD-L1 από 1% έως 49%. 

Για τους ασθενείς με μη μικροκυτταρικό πλακώδες καρκίνο του πνεύμονα, βάση της μελέτης KEYNOTE-407, συστήνεται επίσης η συγχορήγηση του Pembrolizumab με χημειοθεραπεία (για επίπεδα PD-L1 από 1% έως 49%), αλλά με διαφορετικό χημειοθεραπευτικό σχήμα (καρμποπλατίνη και abraxane).

Εάν κάποιος ασθενής έλαβε ως πρώτης γραμμής χημειοθεραπεία και παρουσιάσει υποτροπή της νόσου, βάση της μελέτης KEYNOTE-010, θα ωφεληθεί σημαντικά από τη χορήγηση Pembrolizumab σε σχέση με τη χορήγηση δοσεταξέλης (το κλασσικό χημειοθεραπευτικό φάρμακο που χρησιμοποιήθηκε έως σήμερα σαν δεύτερης γραμμής θεραπεία) εφόσον παρουσιάζει επίπεδα PD-L1 > 1%.

Περισσότερες λεπτομέρειες για τον τρόπο δράσης του φαρμάκου, τις παρενέργειες του και τον τρόπο αντιμετώπισης τους θα βρείτε στο Pembrolizumab (Keytruda)

Nivolumab (Opdivo)

Το Nivolumab επίσης προσδένεται στον υποδοχέα PD-1 των κυττάρων του ανοσοποιητικού εμποδίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αλληλεπίδραση του με τον PD-L1 υποδοχέα των καρκινικών κυττάρων.

Για τη χορήγηση του Nivolumab δεν απαιτείται μέτρηση των επιπέδων του PD-L1, παρόλα αυτά φαίνεται ότι τα επίπεδα του συγκεκριμένου βιοδείκτη έχουν κάποια προβλεπτική αξία.

Κάποιοι άλλοι βιοδείκτες, που δεν είναι ακόμα καθοριστικοί αλλά φαίνεται να μας δίνουν τη δυνατότητα να προβλέψουμε κατά κάποιο τρόπο την δράση του φαρμάκου είναι ο TMB και ο d-MMR

   -Το φορτίο μεταλλαγών ενός όγκου (Tumor Mutational Burden -TMB) είναι ένας ανερχόμενος, ανεξάρτητος προβλεπτικός βιοδείκτης για ανταπόκριση στην ανοσοθεραπεία και αφορά στον συνολικό αριθμό σωματικών μεταλλαγών που υπάρχουν στο γονιδίωμα ενός όγκου.

     -Οι όγκοι που χαρακτηρίζονται από dMMR (αδρανοποίηση του συστήματος επιδιόρθωσης βλαβών του DNA) περιέχουν χιλιάδες μεταλλάξεις που οδηγούν στη παραγωγή μεταλλαγμένων πρωτεϊνών στα καρκινικά κύτταρα οι οποίες θα μπορούσαν να αναγνωριστούν και να γίνουν “στόχοι” του ανοσοποιητικού μας συστήματος και επομένως αυτοί οι όγκοι ανταποκρίνονται καλύτερα στην ανοσοθεραπεία.

Σύμφωνα με τις μελέτες CheckMate-057 και CheckMate-017 (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29408986) η χρήση του Nivolumab σε ασθενείς με μη μικροκυτταρικό, πλακώδες ή μη πλακώδες καρκίνο του πνεύμονα, που έλαβαν ως πρώτης γραμμής θεραπεία χημειοθεραπεία, βελτιώνει σημαντικά το χρόνο επιβίωσης των ασθενών και τη ποιότητα ζωής τους καθώς παρουσιάζει λιγότερες παρενέργειες.

Σε ότι αφορά τη χορήγηση του Nivolumab σε πρώτης γραμμής θεραπεία, φαίνεται ότι δείχνει σημαντική βελτίωση στην επιβίωση των ασθενών, σε

σχέση με τη χημειοθεραπεία, είτε ως μονοθεραπεία είτε σε συγχορήγηση με το Ipilimumab (πιο αποτελεσματικό) σε ασθενείς με μη μικροκυτταρικό, πλακώδες ή μη πλακώδες καρκίνο του πνεύμονα που παρουσιάζουν υψηλή τιμή φορτίου μεταλλαγών - TMB

Περισσότερες λεπτομέρειες για τον τρόπο δράσης του φαρμάκου, τις παρενέργειες του και τον τρόπο αντιμετώπισης τους θα βρείτε στο Nivolumab (Opdivo)

Atezolizumab

Το Atezolizumab φαίνεται να βελτιώνει σημαντικά την επιβίωση των ασθενών με μη μικροκυτταρικό, μη πλακώδες μεταστατικό καρκίνο του πνεύμονα όταν προστίθεται στη κλασσική θεραπεία πρώτης γραμμής με μπεβασιζουμάμπη (Avastin) και χημειοθεραπεία (καρμποπλατίνη και πακλιταξέλη), όπως αποδεικνύεται από τη μελέτη IMpower150.

Η θεραπεία συντήρησης σε αυτό το θεραπευτικό σχήμα περιλαμβάνει την Atezolizumab, τη Μπεβασιζουμάμπη ή τη χορήγηση και των δύο.

Μια σημαντική παρατήρηση σε αυτή τη μελέτη ήταν ότι αυτός ο συνδυασμός φαρμάκων φάνηκε να έχει αποτέλεσμα και σε ασθενείς με EGFR μεταλλάξεις και ALK αναδιατάξεις που είχαν λάβει προηγουμένως στοχευμένη θεραπεία. Το Atezolizumab είναι το μόνο φάρμακο ανοσοθεραπείας επομένως που φαίνεται να είναι αποτελεσματικό και σε ασθενείς με EGFR μεταλλάξεις και ALK αναδιατάξεις.

Η χρήση του Atezolizumab φαίνεται να αυξάνει την επιβίωση των ασθενών και σε δεύτερης γραμμής θεραπεία μετά από χημειοθεραπεία, σε

σχέση με την δοσεταξέλη που είναι το συχνότερα χρησιμοποιούμενο χημειοθεραπευτικό έως σήμερα στη δεύτερης γραμμής θεραπεία.

Η χρήση του Atezolizumab είναι ανεξάρτητη από τα επίπεδα PD-L1 καθώς δεν φαίνεται να επηρεάζεται η αποτελεσματικότητα του.

Σχετικά με τις παρενέργειες της ανοσοθεραπείας

Η ανοσοθεραπεία συνοδεύεται από παρενέργειες που οφείλονται στην “απελευθέρωση” του ανοσοποιητικού μας συστήματος, το οποίο επιτίθεται πλέον και στα φυσιολογικά κύτταρα του οργανισμού μας, είναι διαφορετικές από εκείνες που παρατηρούνται στην χημειοθεραπεία και δυστυχώς είναι συχνά θανατηφόρες.

Για τον λόγο αυτό οι ογκολόγοι πρέπει να βρίσκονται σε στενή επαφή με τον ασθενή και να τον παρακολουθούν κλινικά σε τακτικά χρονικά διαστήματα. Οι ασθενείς θα πρέπει επίσης να ενημερώνονται από τους θεράποντες ογκολόγους για τις πιθανές παρενέργειες, τον τρόπο εμφάνισης και τον τρόπο αντιμετώπισης  τους. Η έγκαιρη αναγνώριση των συμπτωμάτων αυτών είναι βασική προϋπόθεση για την επιτυχία της ανοσοθεραπείας και την αποφυγή θανατηφόρων ανεπιθύμητων ενεργειών.

Οι ασθενείς που παρουσιάζουν απειλητικές για τη ζωή τους παρενέργειες θα πρέπει να διακόψουν την αγωγή τους να ξεκινήσουν θεραπεία με κορτικοστεροειδή. Η οποιαδήποτε παρέμβαση στη θεραπευτική αγωγή πρέπει να γίνεται μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του ογκολόγου και το οποιοδήποτε νέο σύμπτωμα κατά τη διάρκεια της αγωγής πρέπει επίσης να αναφέρεται στον θεράποντα ογκολόγο. 

(Περισσότερες πληροφορίες γύρω από τα φάρμακα αυτά, τις παρενέργειες τους και την αντιμετώπιση τους διαβάστε στο τμήμα μας "

ανοσοθεραπεία" και σε κάθε φάρμακο ανοσοθεραπείας αναλύονται ξεχωριστά τόσο ποιες είναι οι παρενέργειες όσο και ο τρόπος αντιμετώπισης τους.

Αντιμετώπιση του μη Μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα ανά στάδιο

Στάδιο Ι μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα 

Η θεραπεία του σταδίου Ι μπορεί να περιλαμβάνει τα ακόλουθα: 

  •  Χειρουργική με σφηνοειδή εκτομή, τμηματεκτομή ή λοβεκτομή.
  • Εξωτερική ακτινοθεραπεία (για ασθενείς που δεν μπορούν να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση ή που επιλέγουν οι ίδιοι να μην υποβληθούν). 

Για το στάδιο ΙΒ μετά τη χειρουργική επέμβαση μπορούν να χορηγηθούν 4 κύκλοι χημειοθεραπείας.

Στάδιο ΙΙ μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα 

Η θεραπεία του σταδίου ΙΙ μπορεί να περιλαμβάνει τα ακόλουθα: 

  •  Χειρουργική εξαίρεση με σφηνοειδή εκτομή, τμηματεκτομή, λοβεκτομή ή πνευμονεκτομή.
  • Χημειοθεραπεία που μπορεί να προηγηθεί της χειρουργικής επέμβασης ή
  • Χημειοθεραπεία που ακολουθεί τη χειρουργική επέμβαση. 

Εξωτερική ακτινοθεραπεία (για ασθενείς που δεν μπορούν να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση ή επιλέγουν να μην υποβληθούν σε αυτή).

Στάδιο IIIA μη-μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα 

Το στάδιο αυτό περιλαμβάνει όγκους οι οποίοι μπορούν να υποβληθούν σε χειρουργική εξαίρεση, και όγκους που δεν δύνανται να χειρουργηθούν λόγω της έκτασης της νόσου η οποία δεν θα επέτρεπε μια σωστή και ολοκληρωμένη επέμβαση με την αφαίρεση όλου του όγκου.

Η θεραπεία του όγκου σταδίου ΙΙΙΑ ο οποίος μπορεί να εξαιρεθεί με χειρουργική επέμβαση μπορεί να περιλαμβάνει τα ακόλουθα: 

  • Χειρουργική που ακολουθείται από χημειοθεραπεία.
  • Χημειοθεραπεία που ακολουθείται από χειρουργική επέμβαση.
  • Χειρουργική που ακολουθείται από χημειοθεραπεία σε συνδυασμό με ακτινοθεραπεία. 

Χειρουργική επέμβαση που ακολουθείται από ακτινοθεραπεία.

Η θεραπεία του σταδίου ΙΙΙΑ που δεν μπορεί να εξαιρεθεί πλήρως με χειρουργική επέμβαση μπορεί να περιλαμβάνει τα ακόλουθα: 

  • Χημειοθεραπεία σε συνδυασμό με ακτινοθεραπεία.
  • Εξωτερική ακτινοθεραπεία μόνο (για ασθενείς που δεν μπορούν, λόγω της επιβαρυμένης κατάστασης της υγείας τους, να αντιμετωπιστούν με συνδυασμένη θεραπεία). Σε αυτή τη περίπτωση η ακτινοθεραπεία δίνεται ως παρηγορητική θεραπεία (δηλαδή με μοναδικό σκοπό την ανακούφιση από τα συμπτώματα που προκαλεί η νόσος και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής αλλά όχι την ίαση).
  • Εσωτερική ακτινοθεραπεία ή χειρουργική με λέιζερ, ενδοσκοπικά, ως παρηγορητική θεραπεία για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής του ασθενούς.

Ο μη μικροκυτταρικός καρκίνος της κορυφής του πνεύμονα, που συχνά αποκαλείται όγκος Pancoast, και εξαπλώνεται σε κοντινούς ιστούς, όπως τα πλευρά, τους σπονδύλους. 

Η θεραπεία του όγκου Pancoast περιλαμβάνει:

Προεγχειρητική χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία. Μετά την ολοκλήρωση αυτών γίνεται επανέλεγχος και: 

-εάν ο όγκος δύναται να εξαιρεθεί ακολουθεί η χειρουργική εξαίρεση και μετά συνέχιση της θεραπείας με χημειοθεραπεία, 

-εάν όχι, η συνέχεια της θεραπεία περιλαμβάνει μόνο χημειοθεραπεία.

Μερικοί όγκοι σταδίου ΙΙΙΑ μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα που έχουν αναπτυχθεί στο θωρακικό τοίχωμα μπορούν να εξαιρεθούν πλήρως. Η θεραπεία των όγκων αυτών μπορεί να περιλαμβάνει τα ακόλουθα: 

  • Χειρουργική.
  • Χειρουργική επέμβαση και ακτινοθεραπεία.
  • Ακτινοθεραπεία μόνο.
  • Χημειοθεραπεία σε συνδυασμό με ακτινοθεραπεία και / ή χειρουργική επέμβαση.

Στάδιο IIIB μη-μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα 

Η θεραπεία του σταδίου ΙΙΙΒ μπορεί να περιλαμβάνει τα ακόλουθα: 

  • Χημειοθεραπεία η οποία δίνεται πριν ή ταυτόχρονα με ακτινοθεραπεία.
  • Χημειοθεραπεία που ακολουθείται από χειρουργική επέμβαση.
  • Εξωτερική ακτινοθεραπεία ως παρηγορητική θεραπεία, δηλαδή με μοναδικό σκοπό την ανακούφιση από τα συμπτώματα που προκαλεί η νόσος και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής αλλά όχι την ίαση .

Στάδιο IV μη-μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα

Η θεραπεία του σταδίου IV μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα μπορεί να περιλαμβάνει τα ακόλουθα: 

  • Χημειοθεραπεία
  • Ανοσοθεραπεία
  • Συνδυασμό χημειοθεραπείας και ανοσοθεραπείας
  • Συνδυασμός χημειοθεραπείας και στοχευόμενης θεραπείας με μονοκλωνικά αντισώματα και μικρά μόρια αναστολείς τυροσινικής κινάσης (βλέπε το τμήμα μας που ασχολείται με τα μονοκλωνικά αντισώματα).
  • Στοχευμένη θεραπεία .
  • Θεραπεία συντήρησης (έτσι αποκαλείτε η θεραπεία με ένα χημειοθεραπευτικό, ένα μονοκλωνικό αντίσωμα ή έναν αναστολέα της τυροσινικής κινάσης ή ανοσοθεραπεία η οποία δίνεται μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας με σκοπό να καθυστερήσει την πρόοδο της νόσου). 
  • Εξωτερική ακτινοθεραπεία ως παρηγορητική θεραπεία με σκοπό την ανακούφιση του πόνου και των άλλων συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής.
  • Εσωτερική ακτινοθεραπεία ή χειρουργική με λέιζερ, ενδοσκοπικά, ως παρηγορητική θεραπεία για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής του ασθενούς.

Μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας

Εξίσου σημαντική, όσο και η θεραπευτική αγωγή είναι η σωστή παρακολούθηση του ασθενούς μετά την ολοκλήρωση αυτής. Δυστυχώς, η φυσική εξέλιξη της νόσου, ακόμα και μετά τη βέλτιστη αντιμετώπισή, είναι η επανεμφάνιση της (υποτροπή) στη πλειονότητα των περιπτώσεων. Η επανεμφάνιση αυτή είναι είτε τοπική δηλαδή στους πνεύμονες είτε μεταστατική δηλαδή σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματος μας. Είναι απίθανο να μπορέσουμε να εντοπίσουμε τη χρονική στιγμή της υποτροπής αλλά φαίνεται πώς αυτή παρουσιάζεται στις περισσότερες περιπτώσεις μέσα στα πρώτα 5 έτη. Η εντατική και σωστή παρακολούθηση επομένως μέσα σε αυτό κυρίως το χρονικό διάστημα από τον ογκολόγο σας θα επιτρέψει την έγκαιρη ανακάλυψη της επανεμφάνισης της νόσου δίνοντάς μας τη δυνατότητα της ουσιαστικής αντιμετώπισης της.

Μετά την ολοκλήρωση, επομένως, της αγωγής ο ογκολόγος σας θα πρέπει να σας παρακολουθεί με αιματολογικές εξετάσεις, φυσική εξέταση και αξονική τομογραφία θώρακος κάθε 6 μήνες για 2 χρόνια. Εφόσον δεν ανιχνεύεται πλέον νόσος, ο έλεγχος αυτός θα συνεχίσει να γίνετε μια φορά το χρόνο. Φυσικά το πρόγραμμα αυτό θα μεταβληθεί εάν παρουσιάσετε, ανάμεσα σε δύο διαδοχικά ραντεβού, συμπτώματα που σας ανησυχούν και μπορεί να υποδεικνύουν επανεμφάνιση της νόσου.

Η θεραπεία για τον καρκίνο του πνεύμονα αρχικού σταδίου θεωρείτε επιτυχημένη εάν μετά την ολοκλήρωση της αγωγής, οι εξετάσεις δείχνουν ότι δεν υπάρχει πλέον νόσος στους πνεύμονες ή σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματος. Στην περίπτωση του μεταστατικού καρκίνου του πνεύμονα η επιτυχία της εξαρτάται από το ποσοστό συρρίκνωσης του όγκου και την εξάλειψη όλων των συμπτωμάτων που μπορεί να οφείλονται σ’ αυτή, καθώς η πλήρης εξαφάνιση της νόσου θεωρείται απίθανη.

Σκοπός του ελέγχου αυτού είναι :

-η έγκαιρη διάγνωση μιας πιθανής υποτροπής (επανεμφάνισης) της νόσου η οποίο θα μας δώσει τη δυνατότητα μιας πιο αποτελεσματικής αντιμετώπισης

-η έγκαιρη διάγνωση ενός δεύτερου πρωτοπαθούς όγκου δηλαδή ενός καρκίνου ο οποίος δεν έχει σχέση με τον προηγούμενο. Δεν είναι σπάνια, σε ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα, η εμφάνιση δεύτερου καρκίνου τόσο στους πνεύμονες όσο και στους ιστούς του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, δηλαδή λάρυγγα, στόμα, γλώσσα και άλλα.

Ο ογκολόγος σας, σύμφωνα με τη γενική κατάσταση της υγείας σας, το στάδιο της νόσου, την αγωγή που σας δόθηκε, τις δικές σας προτιμήσεις και άλλα, θα καθορίσει το καλύτερο πρόγραμμα παρακολούθησης.

Η αυστηρή τήρηση του χρονοδιαγράμματος θα παίξει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της πάθησης και φυσικά τόσο στο χρόνο επιβίωσης όσο και την ποιότητα ζωής

Είναι σημαντικό, αφού ολοκληρώσετε την θεραπεία σας να ασχοληθείτε με τον εαυτό σας και να αποκτήσετε έναν υγιή τρόπο ζωής όπως :

-υγιεινή διατροφή

-διατήρηση σε φυσιολογικά επίπεδα του σωματικού σας βάρους

-άσκηση

-περιορισμός κατανάλωσης αλκοόλ

-διακοπή καπνίσματος.